Tower bridge en.... de zon schijnt

Vanochtend zijn we na het ontbijt weer naar het centrum van Londen vertrokken. Dit keer stond de Tower Bridge op ons verlanglijstje. Zo’n 20 minuten er vandaan kwam de trein aan en via het Thames Path kwamen we langs allerlei bezienswaardigheden. We zagen de Millenium Bridge (gesloten ivm werkzaamheden) en de St. Paul’s Cathedral. De enorme tegenstellingen tussen oude gebouwen en supermoderne viel soms tegen, maar af en toe had het toch ook wel wat. Langzamerhand zagen we de beroemde brug door de mist duidelijker worden. Op het plein bij de Tower of London wemelde het van de toeristen. Voor de kroonjuwelen stonden honderden toeristen te wachten, we besloten dit dus maar over te slaan. Het gebouw op zich is trouwens prachtig om te zien. We hebben dus veel foto’s gemaakt en gefilmd. Onder de Tower Bridge hebben we bij Starbucks heerlijk op het terras gezeten en … de zon kwam er heel langzaam door. Aan de ene kant van de brug zagen we de City Hall glimmen en aan de andere kant in de verte de Gherkin (gebouw in de vorm van een augurk). Het verschil met de Tower in de mist of in de zon is enorm! Hoeveel mooier wordt alles opeens met een zonnetje erbij. Natuurlijk zijn we met ons allen over de brug naar de zuidkant van de Theems gelopen … en toen weer terug. Omdat opa steeds vermoeider begint te raken, hebben we daarna de bus genomen naar het gerechtsgebouw. Midden in een drukke straat is dit een ongelooflijk mooi en groot gebouw. Even verderop zagen we een “mooi pleintje”, dit bleek een plein voor het Somerset House te zijn. Een megagroot en geweldig mooi gebouw. Daarna zijn we naar de Covent Garden Market gegaan en daar vlakbij hebben we (echt Engels) fish & chips gegeten. Tanacha had in deze buurt dolgraag wat gewinkeld, maar opa was helemaal op. Op weg naar de metro zagen we levende beelden, een nep Mr. Bean en werd Reint geïnterviewd door de BBC, maar helaas is zijn Engels niet zo goed dat hij alles verstond. Ze zochten dus gauw iemand anders hiervoor. Eenmaal in de ondergrondse riepen de kinderen dat we snel moesten instappen, de metro was er al, maar toen zij er in sprongen gingen de deuren razendsnel dicht en weg was de metro. Opa en oma waren bijna “in shock”, maar wij hebben onze kids goed geïnstrueerd. Altijd uitstappen op het volgende station, wij nemen de volgende metro. En dat gebeurde, ze stonden netjes (nou ja … bovenop een bankje om boven iedereen uit te steken) op ons te wachten en de familie was weer compleet. Dit wou opa nooit weer meemaken, zei hij. De kinderen antwoordden dat ze al jarenlang van ons moeten aanhoren wat ze moeten doen als…! We zaten als eersten in de trein en konden dus heerlijk zitten, terwijl de trein volstroomde. Toen we naar de bus liepen, scheen de maan. Het is dus helder voor het eerst! Het was een mega-geweldig leuke dag, maar of opa het morgen allemaal nog volhoudt???

Dat zien we morgen wel weer.