Camden en Primrose Hill
Blijf op de hoogte en volg Fam.
25 Oktober 2012 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Na een relaxed nachtje, zijn we vanmorgen met de trein naar St. Pancras gereden. Helaas (mot)regende het, dus onze nieuwe paraplu’s (speciaal gekocht voor Engeland) moesten gebruikt worden. Tanacha wou graag winkelen en dat kon vandaag. Camden Town en Market is een zee van winkeltjes, met vooral kleren. T-shirts kosten hier bijna niks (twee voor 5 pond) in vergelijking met bv. Oxford Street. Maar degenen die als eerste leuke truien scoorden … waren opa en oma. Het is een ontzettend drukke en overvolle straat. Het wemelt er van de mensen en er zijn honderden winkeltjes (sommige zo groot als een walk-in closet, maar efijn). Ondanks de drukte was het heel gezellig, er liepen echt vreemde types op straat met rare schoenen of vol met piercings. In een Engelse pub hebben we heerlijk koffie en warme chocolademelk gedronken. Het was inmiddels droog geworden, maar er waaide een koude wind, dus konden we zelf ook even weer opwarmen. Aan het eind van Camden Market kwamen we over één van de kanalen, die we ook graag wilden bekijken. Maar naast het kanaal was alweer een (voedsel- en kleren-) markt. Er werd ons van alle kanten eten aangeboden om te proeven en Tanacha en ik lopen nu met één prachtige nagel rond, die een styliste heeft opgekalefaterd. De stoeltjes bij de eettenten bestonden vaak uit halve scooters, waarbij je dus op het zadel moest zitten. Ontzettend grappig om te zien. Reint en ik hebben hier de vesten gekocht die we eerder deze week al ergens anders bewonderd hadden. Het enige wat Tanacha uiteindelijk kocht, was een kadootje voor haar geliefde Arnoud. Uiteindelijk zijn we langs de jaagpaden van Regent’s Canal gaan lopen. Je loopt hier verder onder het normale straatniveau, zonder lawaai en veel mensen dus. Het uitzicht over de kanalen deed Amsterdams aan, er lagen veel woonboten en het leek heel knus. Op een gegeven moment kregen we een afslag naar Primrose Hill. Dit is een stadsdeel met een park, vanwaar je een prachtig uitzicht over Londen hebt. Het was een eindje lopen, maar wel ontzettend de moeite waard. We zagen de Londen Eye (reuzenrad), The Gherkin (het augurken-gebouw), de London Zoo en natuurlijk vele hoge flat/kantoorgebouwen. Het was ontzettend winderig en koud boven, dus we zijn maar weer snel naar beneden gelopen. We hebben de bus terug naar Camden Town genomen en zijn daar nog wat gaan winkelen en eten. Omdat we nog boodschapjes wilden inslaan voor morgen (ja helaas, dan moeten we weer terug naar huis) hebben we de metro en trein genomen om weer bij ons hotel te komen. Na de boodschappen nog één keer in de bus en terwijl we stonden te wachten, kwam er een Engelsman naast ons staan. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en tot onze verbazing kende hij Groningen goed, want hij was al eens in Warffum (een gehucht naar ons idee) geweest en had zelfs in Nederland gewoond. We hebben het eigenlijk nog nooit ergens meegemaakt dat iedereen zo vriendelijk en behulpzaam is, we staan er elke keer weer versteld van. Het ontbijt van vanmorgen was de enige uitzondering daarop, want er ontbrak vanalles, de koffie was koud, de croissants verbrandt en nog werd er niemand heet of koud van. Het waren indrukwekkende, vermoeiende en drukke dagen, maar ikzelf zou hier zo weer een week naar toe gaan (al zal opa daar wel iets anders over denken).
Maar morgen moeten we toch echt weer terug naar Nederland.
P.S. Terwijl ik de laatste letter zonet typte, gaat het brandalarm af in onze kamer. De kinderen waren TV aan het kijken en Reint is geocaching (schatzoeken). Wij met een rotgang naar buiten, blijkt dat iedereen al op de gang staat en de bewaking er aan komt snellen. Ze hebben onze kamer geïnspecteerd, maar niks natuurlijk. Het balie-meisje kwam er aan rennen en riep dat we moesten evacueren. Dus wij met een noodgang alle waardevolle spullen gepakt (we zitten naast een nooduitgang naar buiten gelukkig) en naar voren gerend. Daar staan m’n ouders rustig een sigaretje te roken en zeggen we dat we het hele hotel op stelten hebben. Mensen stonden in hun pyama’s buiten en ondertussen liepen uit het restaurant hiernaast ook mensen met volle borden eten naar buiten. Wat een toestand. Gelukkig konden we eigenlijk direct weer terug, want er bleek dus niks aan de hand te zijn.