Dag 3 – Succesvolle stranddag

Vanmorgen waren we allemaal op tijd wakker, even na negen uur. Een snel ontbijtje en … hup naar het strand. We reden naar het verste strand, bij de Cocksdorp, want daar zou je de meeste kans maken op mooie schelpen. Reint en Brandon gingen vliegeren met het matras en wij gingen langs de vloedlijn lopen. Het duurde maar even voordat ik mijn allereerste zeester ooit vond. Hij leefde nog, dus na een paar foto’s vond Tanacha het zielig worden en wilde dat ik hem redde. Met 2 scheermessen (dit zijn schelpen) heb ik de ster opgepakt en in zee geworpen. Na een paar meter vonden we nog een grotere, wauw! Deze kon ik redden met één schelp. We waren erg blij met deze vondst. Toen we later met Reint en Brandon opnieuw gingen zoeken (want Reint vond dat ik hem mee had moeten nemen), waren ze weg helaas. Wel zagen we een zee-eend, waar ik erg blij mee was, want de vogel was goed benaderbaar en zo heb ik weer een nieuwe soort voor op mijn vogellijst. Ondertussen zwom een zeehond met ons mee (terwijl wij liepen dus) in de branding, helemaal geweldig. Af en toe kwam hij boven en keek met z’n schattige oogjes naar ons. Na twee uurtjes vonden we het leuk geweest en zijn we thuis gaan eten. De niet-teruggevonden zeesterren zaten ons wel dwars, alhoewel … is het nou zielig of niet als je ze meeneemt?

Vanmiddag zijn we opnieuw naar het strand bij Westerslag gegaan, want Reint wilde een revolutie ontketenen (lees: Revolution testen). De drie mannen hadden het maar druk met hun vliegers, maar uiteindelijk lukte het Reint om de vlieger in de lucht te krijgen en enigszins te besturen. Tanacha en ik gingen sterren spotten op het strand, maar niks hoor, geen zeester te vinden. De zon scheen wel heerlijk warm op onze ruggen en benen, dus het was heerlijk aan zee. Jammer genoeg brak Reint wel een carbon stok van z’n Revolution vlak voor dat hij wilde stoppen. Arnoud had ons een etentje beloofd, dus zijn we aan het eind van de dag naar de haven van Oudeschild gereden. Er lagen veel vissersboten, maar verder was het niet erg druk. In visrestaurant Veronica werden de gebakken visjes, kibbelingen en raspatat besteld, het was zalig! Arnoud bedankt.

Na het eten zijn we nog even de dijk opgereden aan de Waddenzee-kant van het eiland, want Reint had gelezen dat daar ook wel eens zeesterren werden gevonden, maar helaas … we vonden niks. Terwijl de zon onderging, reden we terug naar Den Burg en we zitten nu uitgevloerd voor de TV.