Dag 7 – Geocachen rond Oudeschild en in het bos

Pfff…waar blijven die dagen toch zo snel? Het is onze één na laatste dag alweer of eigenlijk onze laatste hele dag. Vanmorgen hebben we eigenlijk heel rustig aan/niets gedaan, alleen een paar boodschapjes gehaald. We hadden besloten onze laatste dag aan het geocachen te besteden. De standaardplekken hebben we allemaal gezien en dit is een mooie gelegenheid om nog wat “verborgen” plekken te zien. De zon stond gelukkig de hele dag hemelshoog, wat weer mooie plaatjes opleverde. Tussen de middag vertrokken we dus in de auto op weg naar de eerste cache hier in Den Burg. Daarna reden we heerlijk tussen de weilanden door, via De Hoge Berg, richting Oudeschild. Er lagen daar best veel caches en de omgeving was meer dan mooi: slootjes, kerken, schapeboetjes en ook het Landhuis Brakestein. Hier verbleef Michiel de Ruyter vroeger wel eens. Bij de kerk in Oudeschild lag ook een cache. Direct een mooie gelegenheid om eens binnen te kijken … echt prachtig. Ook het Fort De Schans is zo’n plek waar we nooit zomaar heen zouden gaan, terwijl Napoleon het wel deed in zijn tijd. Tussen de paarden en schapen door, wel over een paadje natuurlijk, moesten we op zoek naar een cache waar een paar travelbugs in lagen. Dat vinden wij nou leuk. Deze bugs kun je dus meenemen, want ze moeten op reis, en op een andere mooie plek weer verstoppen. De eigenaar kan op het internet nagaan waar zijn bug is of is geweest.

Halverwege de middag zijn we richting de Fonteinsnol (ja, zo heet het echt) gereden. Dit is midden in het bos en het was er rustig en dus zalig om te lopen. Er hing zelfs een cache in een gehaakt zakje in een denneboom (ik had ’t zelf uitgevonden kunnen hebben), leuk zeg. Bij de uitkijktoren lag ook een cache, dus ook maar even naar boven voor een fantastisch uitzicht onder een strakblauwe hemel. Arnoud begint het ook al te leren, want hij vond er ook een aantal (waaronder een moeilijke in een polletje gras).

Tegen vijf uur hebben Reint en Arnoud de laatste cache opgezocht, terwijl Brandon, Tanacha en ik in de auto bleven. Daarna zijn we gauw naar ons huisje gereden, want de nood was hoog! Reint belde direct naar Klif 23 voor een tafeltje voor vanavond. Maar goed ook, het ding zat bomvol en de mensen voor ons konden geen plekje krijgen. Het duurde ruim een half uur voordat we onze pannekoeken kregen, maar wat waren ze weer lekker. Bij de namen alleen al loopt ons het water in de mond: Texelpannekoek, Texelse Duinen - dat klinkt toch zalig?

Helaas was dit het weer, ons weekje zit er bijna op. Morgenvroeg op tijd opstaan, opruimen en ontbijten en dan óp naar de boot en het vasteland. We vonden het, geloof ik, allemaal een geslaagde vakantie, maar ik denk zelf nu al: wat ga ik Texel missen, wat was het heerlijk en wanneer zouden we weer terugkomen?