Dag 15 – Uitstapje naar Velhartice en Susice

Na weer een zalig rustige nacht (het is hier echt heel stil) stonden we vanmorgen weer op met een stralend zonnetje. M’n benen waren niet rood meer, maar al lekker bruin. We hadden bedacht dat we vandaag maar eens het kasteel in Velhartice moesten bekijken. Het is zo’n 40 kilometer verderop en de route er naar toe voerde ons door het Boheemse woud. Erg mooi, met slingerweggetjes en kleine dorpjes. De omgeving lijkt erg op de Eiffel in Duitsland. Het kasteel is ongeveer voor de helft nog een echt mooi kasteel en de rest meer ruïne, al klinkt dat wat negatief. De ruïne-kant bestaat uit mooie hoge muren die nog behoorlijk gaaf zijn. Je kunt het kasteel onder begeleiding van een gids ook van binnen bekijken, maar wij houden niet van gidsen, dus bleef het bij de buitenkant. Je kunt er ook wat activiteiten doen, zoals schaken op de grond met van die grote houten stukken, kegelen en kruisboogschieten. Sanne vond dat allemaal heel leuk en heeft dan ook o.a. met de kruisboog geschoten. Naast het kasteel staan nog wat oude huisjes die we ook hebben bekeken. Het was erg leuk allemaal. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en naar Susice gereden. Dit is een klein stadje met een leuk dorpsplein en erg mooie gebouwen en wat winkels. Na een paar winkels bezocht te hebben, kwamen we buiten en regende het behoorlijk hard. We moesten dus even schuilen, maar de bui was gauw over. Toen we aan de andere kant van het centrum kwamen werd het behoorlijk donker en even later regende het weer. We zijn maar gauw naar de auto gegaan om een eettentje op te zoeken, maar het begon werkelijk te hozen en dus wilden we terug naar “de camping” gaan. Maar eenmaal onderweg begon de zon weer te schijnen en was de route, langs een rivier en in het bos, erg mooi en hebben we nog gauw even een cache gezocht en gevonden. Daarna zijn we in een dorpje wat gaan eten bij een restaurant. We waren uit op een klein hapje tussendoor, maar er stonden eigenlijk alleen hele gerechten op. Je kon wel patat bij je eten bestellen en wij besloten alleen het patat te bestellen. De serveerster trok haar wenkbrauwen wel een half meter op toen ze dat hoorde en toen we ook nog warme chocomelk namen keek ze helemaal raar. We sloegen nog gauw een paar broodjes in bij de plaatselijke Coop en nog wat kaartjes om te versturen. Het is wat laat, maar efijn. Eenmaal weer in de auto barstte er een bui los, echt niet leuk meer. Er liepen mensen langs de kant van de weg die op verzopen katten leken, maar in de buurt van Stachy scheen de zon gewoon weer. Hetty had de was aan de lijn wapperen (waaronder Brandon’s korte broeken) en die was bijna droog, maar ze hadden hier vanmiddag zelfs hagel gehad! Brandon heeft vanavond voor het eten gezorgd: macaroni. Het is wel een gepiemel om in de caravan voor 7 man te koken, maar het is gelukt. De drie pannen (twee met macaroni en één met saus) konden niet tegelijk op het vuur, dus terwijl de macaroni al op tafel stond, moest de saus nog gemaakt worden. Maar het was echt lekker. Daarna zijn we koffie gaan drinken en kwamen Jan en Hetty nog even langs. Hetty vertelde verhalen over de nudistencamping waar ze kon gaan werken, maar wat ze niet gedaan heeft uiteindelijk. Je kunt je een beetje voorstellen wat wij bedachten bij het werken op zo’n camping (sollicitatiegesprek met een nudist, jeu-de-boulende nudisten waar jij achter zit met je caravan, enz.) en op den duur lag Hetty zo in een deuk dat ze niet meer bijkwam. Tanacha moest lachen om de lach van Hetty, want die is best hard. We hebben echt tranen met tuiten gelachen. Morgen gaan we o.a. BBQ’en met ons negenen en iets jongs bekijken. Wat voor iets jongs? Nou, dat vertellen we later wel weer.