Dag 4 – Harry Potter, Camden en een Lamborghini

Het wordt steeds later…rond een uur of tien zijn we pas vertrokken naar St.Pancras-station, want daar bevindt zich het perron waar Harry Potter door de muur verdwijnt naar Zweinstein. Er bleek een ellenlange rij voor platvorm 9 ¾ te staan, maar een foto konden we wel gauw maken. Daarna zijn we op weg gegaan voor een wandeling langs het Regent’s Canal, het zogenaamde tow-path oftewel trekweg. De weersvoorspellingen leken niet al te best, maar het bleef bij een paar spetters. De route langs het kanaal is erg afwisselend. Om de eerste cache te zoeken, moesten we het Camley Street Natural Park bezoeken. Dit is een klein parkje, waar vooral stadskinderen geleerd wordt wat er te zien is in de natuur. Daarna zagen we bij een van de sluizen een speciaal voor het kanaal gemaakte boot op de sluis afkomen. Wachten tot de boot er door was duurde te lang, dus zijn we maar doorgelopen naar een cache die ook langs de route gevonden kon worden. Na lang zoeken lukte het eindelijk maar toch. We zagen af en toe wat broedende ganzen en op den duur zelfs Canadese ganzen met 2 jongen, erg leuk. Halverwege de route zijn we gestopt in Camden. Eerst hebben we zalig koffie, warme choco’s en frappucino’s gedronken bij de Starbucks, maar de bedoeling was om hier een paar Dr. Martens schoenen te kopen voor een collega van Reint en voor mijzelf. Na veel strubbelingen (met de collega door zijn nachtdienst en ontbrekende Wi-Fi), de ontbrekende maat in één winkel en een niet behulpzame schoenenverkoper in een andere winkel, ging de koop niet door helaas. Erg jammer want we hadden er veel tijd aan besteedt. Onze prinses vond het hoog tijd om haar wat tijd te gunnen in de gigantische Primark in Oxford Street, dus gingen we met de metro naar het centrum. De mannen en vrouwen splitsten zich op, zodat wij vrouwen even de tijd hadden om over alle verdiepingen heen te rennen, hier en daar een kledingstuk onder onze arm te slingeren en dan in de rij te gaan staan voor het afrekenen.We hadden het er bloedheet van gekregen en het was hoog tijd om een fatsoenlijk hapje te gaan eten.Tussen de middag hadden we – zuinig als we zijn in deze belachelijk dure stad – ons eigen broodje opgegeten. Maar onze prinses wordt niet voor niets zo genoemd, zij wilde in een “echt” restaurant wat eten. Dus zij haar zin, maar toen we de metro wilden nemen zagen we vlakbij het station een filmcrew rond een Lamborghini lopen. Dat was nog net iets belangrijker dan eten, dus hebben we daar gauw een paar foto’s van gemaakt. Er stonden ook nog een Aston Martin DB9 en een Maserati. Toen waren de mannen de “hell of shopping” gauw vergeten gelukkig. Een paar honderd meter vanaf ons huis zijn we zalig uit eten geweest in pizzeria Luciano’s. Wat een leuke tent, zeg. Eerst kreeg Tanacha een lege menukaart, waar de ober zich slap om lachte (volgens hem kon je dan in elk geval bestellen wat je maar wou). Daarna kreeg ik de wijnkaart, maar ook die ontbrak in de luxe leren map. Arnoud kreeg alleen een mes bij zijn pizza, voor de rest niks. Nou ja … het kwam uiteindelijk allemaal goed en omdat de obers het zo leuk opvatten, konden wij er ook wel om lachen. De toko zat bijna tot het plafond vol, maar het belangrijkste was dat het eten super was. Mocht er iemand denken dat onze dochter alleen haar zin krijgt (want zo lijkt het misschien), dat valt best mee hoor. We hebben haar, maar zeker ook de jongens voorzien van souvenirs uit Londen. Arnoud wilde graag een houten telefoonhoesje, Brandon een t-shirt en Tanacha wat kleding van de Primark. Zelf hebben we ook nog wat kleren gescoord.