Dag 4 – Wandelen, fietsen en geocachen

We stonden vandaag op met een lekker zonnetje en konden dus buiten ontbijten. Rond het middaguur hebben we ons tasjes gepakt voor een wandeling naar de Ludwigsturm. Het is maar zo’n 2,5 km., maar aangezien de toren op een berg staat, ging het weer eens niet al te snel. Er zou een cache liggen bij de toren, maar eenmaal aangekomen bleek de toren in de steigers te staan. Gelukkig was de cache een eindje verplaatst en vonden we hem al snel. De volgende lag ergens midden in het bos, dus dwars door het hoge gras en de bosjes. Van een boomstronk was een plak afgezaagd en daar lag de cache verstopt, dus ook snel gevonden. Naar beneden liepen we heel wat sneller, maar door de hitte kwamen we toch flink bezweet weer beneden. Tijd voor een coupe ijs dus. Midden in het dorp zaten we op het terras van de ijssalon en genoten van een notencoupe, een Toblerone-coupe en een bananenyoghurt. Dat was een welverdiende beloning, zalig. ’s Middags hebben we verder lekker rustig aan gedaan op de camping. Ons bijna lege veldje stroomde weer wat voller met Denen, Finnen en andere vakantiegangers. We hebben onze Duitse buurman nog een compliment gemaakt over zijn uiterst rustige hond, maar dat kwam alleen volgens hem omdat de hond niet wist dat ‘ie een hond was en dus nooit blaft. Wauw, dat kan dus ook! Vanavond hebben we de kebab-man weer met een bezoekje vereerd, al namen we niet allemaal kebab. Reint had een goed gevuld bord met een lekkere schnitzel en Brandon had een Turkse pizza. Een half liter Radler en een kebab voor mij, voor de mannen een Spezi en we waren weer zat. We waren op de fiets vertrokken, om na het eten nog een redelijk eindje te fietsen en wat caches te zoeken. Reint had een cache ontdekt, waarbij de meeste mensen een waadpak nodig hebben, maar hij kon het natuurlijk wel zonder. Op z’n slippertjes moest hij een onafgemaakte tunnel in die vol water stond. Tot z’n knietjes reikte het zo af en toe en zijn voeten werden vastgezogen in de slib, maar uiteindelijk achter in de tunnel – bovenop een rotswandje – vond hij de schat. Met die baggervoeten moest hij natuurlijk verder fietsen naar de volgende cache. Gelukkig was daar een oude bron, alsof het zo moest zijn, en kon hij de dikste drab van z’n voeten halen en het meeste van de slippers. Het was een prachtig plekje, midden tussen de korenvelden, met mooie vakwerkgebouwen, een oud gemaal en een badkuip die gebruikt werd als waterornament (wat volgens Brandon maar een dom woord is). De route was vrij vlak en dus konden we soms lekker racen. Na ongeveer 18 km. waren we weer terug en konden we direct gaan douchen, want het was vanavond toch nog zo’n 31 graden. Van Tanacha kregen we het bericht dat haar schoonouders inderdaad morgen langskomen en zijzelf komen zondag al onze kant op, want het was ze toch iets te warm in Italië (maar 1 graad warmer dan bij ons, hahaha). Ze waren vandaag naar de watervallen van Begna geweest om lekker te poedelen, maar ze hebben er ook zin in om bij ons in Bad Kissingen te komen. Nou, ze zijn natuurlijk van harte welkom.