Dag 18 – Fietsend naar het vliegveld en meer…

Dag 18 – Fietsend naar het vliegveld en meer…
De dag begon op zich prima bij ons, maar helaas was het bij de buren alweer feest. We hadden net onze kleren aan, toen ze de arme buurman weer eens de huid wilde volschelden. Reint smeet de caravandeur open en riep: “Ook goedemorgen. Nou…we zijn wakker, hoor!”. Ze was direct stil en schoot in de caravan, waar ze vervolgens wel een uur of anderhalf in heeft gezeten. Op den duur gooide ze een prop keukenpapier om de bocht in een prullebak, dus we verdenken haar ervan dat ze heeft zit janken. Ze gluurde even naar me en toen ik strak terug bleef kijken, verdween ze even hard weer naar binnen. Toen pa een goed gesprek met haar had gehad, liep ze – naar beneden kijkend – naar haar fiets en waren ze weg voor een poosje. Wij zijn tussen de middag ook op de fiets gestapt voor een ritje door de omgeving, maar vooral even naar het vliegveldje ongeveer 8 km. verderop. We hadden drinken en wat te snacken mee voor onderweg, want het vliegveldrestaurant dat goed aangeschreven staat was dicht vanwege de vakantie. Beetje jammer. Het was best heel warm, richting 30 graden, maar op de fiets was het prima te doen. We zochten wat caches, waaronder één die metershoog in een den hing. Na wat gehengel van Reint met een stok lukte het, terwijl ik hem vasthield omdat hij op een losliggende modderkluit stond. Het lukte ook om hem terug te hangen, alleen wel een halve meter lager, haha. Op het vliegveld gingen wat sportvliegtuigen de lucht in en ook één met een zweefvliegtuig erachter. We peddelden verder tussen de maisvelden door, over boerenerven en door het bos. En toen we weer vlakbij de camping waren zagen we zelfs een overstekende eekhoorn. Het was een leuke route en een paar uur later waren we terug op de camping. Gelukkig was de boze buuf boodschappen doen en dochterlief (van 2 jaar of zo) was goed te hanteren bij pa, maar toen mamma terug was wist het meisje al snel weer alles bij elkaar te krijsen om zo haar zin te krijgen. Zo moeder, zo dochter. Even lekker rustig zitten was er dus niet echt bij, maar gelukkig gingen “de Posjes” (zoals wij ze noemden) met z’n allen naar het zwembad. Na een half uurtje rust vroeg Reint wat ik morgen wilde doen. Ik dacht eigenlijk: “Nou, niet hier zitten in elk geval” (tussen de boze buren), maar ik zei: “Weet ik veel, niks meer! Hoezo wil je weg?”. Wat hem betreft per direct nog en dat wou ik ook wel en Brandon al helemaal. Die was zelfs verbaasd: “Bedoel je nu direct???”. Yep, inpakken en wegwezen. Om kwart over vijf reden wij onder de slagboom door. Uiteraard heb ik het wel gezegd bij de receptie waarom we gingen en ze had liever gehad dat we een andere plek uitgezocht hadden, maar ik zei dat ik dat voor één of twee nachten niet meer de moeite vond. Het eerste uur ging niet zo snel, want we moesten letterlijk dwars door heel Münster heen om bij de snelweg te komen, maar daarna ging het voorspoedig. We hebben nog even gegeten bij een Burger King en om half negen waren wij thuis.
We hebben een leuke vakantie gehad en mooie, nieuwe dingen gezien en gedaan. We willen iedereen bedanken voor de reacties aan de hand van onze verslagen. Meestal heb ik veel zin om ’s avonds mijn verslag te maken en de foto’s erbij te zoeken, maar er waren ook dagen dat ik het gevoel had dat dat ook nog “moest”. Dat heb je wel eens na een vermoeiende dag, maar als ik dan weer de reacties hoorde (Reint las ze meestal voor de volgende dag) dan wist ik weer waarom ik het deed. Vaak was het lachen om de commentaren en daar is dit ook een beetje voor bedoeld natuurlijk.