Bakken in de zon

Gisteravond heeft Tanacha de hazebroertjes een relax-therapie gegeven. Ze zaten er gelukkig beide weer en ze willen inmiddels zelfs graag in en op onze handen zitten. Tanacha heeft bij het platgetrapte konijntje z’n ruggengraat gemasseerd en alles werkte nog goed.

Vanmorgen zijn we rond 11 uur naar het park gegaan. Zo’n 300 meter buiten de camping is een soort strandje gemaakt aan de rivier de Saale. We hadden kleden meegenomen, boekjes, een frisbee, wat ballen en de badmintonrackets. Reint en Brandon hebben zich met die dingen vermaakt, terwijl Tanacha en ik in de zon lagen te bakken en lezen. Al gauw liepen de eenden en waterhoentjes om ons heen, maar helaas voor hen hadden we geen eten meegenomen. Tussen de middag zijn we daarom maar weer teruggegaan naar de caravan. Na wat broodjes, appels en worstjes konden we er weer tegen. Reint ging afwassen en de kids vermaakten zichzelf. Ik ben dus maar weer het park ingegaan om vogels te spotten. Ik denk dat ze allemaal al dood van een dak waren gevallen (het was zo’n 28 graden), dus ben ik maar op een houten hangmat in het park gaan bungelen. Toen ik terug was, is Reint even naar de Wichtelhöhle gefietst. Dit zijn een soort overhangende rotsen in het bos. Daarna hebben we even boodschapjes gedaan bij de Aldi.

Tegen vier uur zijn we naar het centrum gelopen. Onze jaarlijkse voorraad tandpasta moest weer aangevuld worden. Aangezien er in Nederland alleen tandpasta is met mintsmaak (brrrrr…) en hier met bosvruchten kopen we het maar hier. Tanacha heeft nog een leuk hemdje gescoord met een schattig beertje (als broche) erop. Ze loopt nu dus te pronken met een geweldig leuk hemdje met glitters, maar de beer mocht ik hebben voor aan m’n rugzak.

Reint had ons een heerlijk maaltje beloofd in het campingrestaurant, maar na de nodige kilometers teruggelopen te hebben, bleek het restaurant alleen op maandag gesloten te zijn. Eigenlijk had niemand nog zin om weer terug naar het centrum te lopen, dus hebben we het ons maar makkelijk gemaakt en zijn we naar de McDonalds gegaan hier vlakbij.

Op de terugweg zagen we nog een eend met van die kleine donskuikentjes. Echt schattig, vonden we. Waarschijnlijk vonden ze dat ook van ons, want we waren nog maar net terug op ons plekje of ze kwamen er al aan waggelen.

Het voelt toch elke keer weer een beetje alsof we hier thuiskomen. Het park is zo ongelooflijk mooi en rustig. Met tientallen stoeltjes en bankjes kun je overal gaan zitten. Het stadje zelf is ook heel gezellig met prachtige gebouwen en tuinen. De rest van de week blijft het weer zo, volgens de verwachting en in het weekend zou het minder goed worden. Maar dat zien we dan wel weer, we hebben nog een paar dagen voordat het weekend is.

Tot morgen!