Vertrek Mo en de Rakoczy-optocht

Ook vandaag werden we wakker van het getik op ons dakje, maar nadat we allemaal wakker waren is het gelukkig de rest van de dag droog gebleven. Er dreven her en der wel wat megawolken voorbij, maar tussendoor was het heerlijk warm. Mo zorgde er in de loop van de morgen voor dat al haar spulletjes bijelkaar geraapt waren, want jammer genoeg moest ze weer richting Nederland. De optie om zich ziek te melden en hier te blijven was heel erg verleidelijk, maar dat heeft ze toch maar niet gedaan. Tegen half twaalf reed ze van de camping af, na veel knuffels, bedankjes en goede wensen. Onder het genot van een curryworstje kregen we het bericht (om 19 uur) dat ze heelhuids thuis was gekomen. Mo bedankt voor de gezellige dagen, we missen je al een beetje, al zag je er af en toe uit als een lijk (hahaha). Voor de niet-aanwezigen zal ik even uitleggen dat Tanacha op een avond dacht dat Mootje dood was. Ze lag namelijk bij Tanacha in de tent, maar languit liggend op haar rug met haar handen gevouwen op haar buik! Mo dacht op deze manier lekker te gaan slapen en wilde niet meer bewegen op het 2-persoons luchtbed, uit angst Tanacha wakker te maken. Helaas maakte ze onze dochter op deze manier nog banger.

Tegen half twee zijn we met ons allen (zonder Mo dus) naar het centrum gelopen, omdat om half drie de grote parade van het Rakoczy-feest begon. Dit is een bonte optocht van de historische figuren (zoals Sissi en Rakoczy), oude ambachten (bv. wasserij en Badestube), klederdrachten, muziekkorpsen en door paarden getrokken praalwagens. In totaal doen er meer dan 70 groepen aan mee (zie foto’s). Af en toe worden er handen met snoep naar de kinderen gegooid of delen ze iets te eten uit aan de volwassen. Je kijkt je ogen uit naar de honderden prachtige jurken die voorbij komen en de prachtig versierde paarden voor de koetsen. Na ruim drie kwartier kwam er een einde aan de stoet en zochten de duizenden toeschouwers weer hun eigen weg. Wij gingen een biertje en fris drinken op de camping.

Later vanmiddag zijn Jolande en de kids weer gaan vissen in het park, terwijl Albert en ik buiten op een tuinstoeltje lagen te pitten. Reint heeft even gesurft (op het web) en de kids gefilmd. Erg relaxed allemaal, maar ja … we moesten natuurlijk vanavond nog één keer de stad in om er te gaan eten. Het was lekker druk op de terrassen en de lucht van alle gebakken voedsel was af en toe niet te harden. Er zijn weer duizenden worsten en hamburgers verkocht. Wij hebben ons tegoed gedaan aan een curryworst met patat. Na een rondje door de stad en het park zijn we weer terug naar de caravan gegaan. Al onze hoop was gevestigd op het heteluchtballongloeien, dat gisteravond niet door was gegaan. Vanavond gingen er al wel twee ballonnen de lucht in, maar toen we tegen 22 uur weer naar het park gingen bleek het echte gloeien weer eens niet door te gaan. Het weer zal toch wel te onstabiel hebben geleken vandaag. Het laten oplichten van de ballonnen op muziek is ongelooflijk uniek om mee te maken (wij hebben 1x dat geluk gehad), maar jammer genoeg ging het feest weer niet door (voor ons de tweede keer dat we het missen). Als afsluiting van dit feest wordt er altijd een gigantisch vuurwerk afgestoken in het park, dus daar hebben we allemaal ademloos naar zitten te kijken. Een kwartier lang wordt de ene na de andere sierpijl de lucht in geschoten, dus zaten we maar even buiten de camping in het park toe te kijken. Omdat het vanavond in een rap tempo erg afkoelde was het wel frisjes, maar na een warm chocomelkje waren we weer op temperatuur.

Eén van de irritante mannetjes hier op de camping, met twee keffende k..hondjes, was niet zo blij na het vuurwerk. Z’n beide schatjes zijn, waarschijnlijk geschrokken door de megaknallen, er tussenuit geknepen en hij is ze nog aan het zoeken (2 uur later). Was ons betreft: opgeruimd staat netjes. We houden niet erg van keffende keffertjes.

Inmiddels ligt iedereen te slapen en zullen Reint en ik er ook maar eens induiken. Welterusten.