Dag 2: Malmo per fiets en te voet ontdekken

Na een zalige nacht zijn we vanochtend tegen half 9 opgestaan. De zon stond hoog aan de hemel en we hebben lekker rustig ontbeten en koffie gedronken. Even na tienen was het al 28 graden in de schaduw, dus trokken we onze shirts en korte broeken aan en stapten op de mountainbikes. Reint had alle geocaches van Malmo opgeslagen, dus het zoeken begon al snel. In één van de havens zag Reint de cache al gauw aan een visdraad in het water hangen. Toen hij aan de lijn trok haalde hij een … zak vis naar boven, haha. We namen hetzelfde fietspad richting de stad als gisteren, want het fietst daar geweldig. We kwamen langs haventjes en parken en stopten vaak om caches te zoeken, wat vaak lukte maar soms ook niet. Het was een stuk rustiger bij de weg dan gisteren, maar toen was het ook zondag en leek heel Malmo wel aan zee te bivakkeren. In het centrum hebben we de fietsen geparkeerd bij het standbeeld van Karl Gustav en die heeft er goed op gepast. Eigenlijk bleek al gauw dat wat we gisteren gezien hadden in het centrum, dat dat het ook wel zo’n beetje was. Het is niet belachelijk groot. Er zijn in de oude binnenstad wel een paar hele mooie gebouwen met houten balken en de echte Zweedse rood-bruine kleur op de muren. Tussen de middag hebben we een hotdog gegeten, wat genoeg was voor dat moment. De Zweden serveren ’s avonds nauwelijks warm eten, dus besloten we voor 16.00 uur dat te doen, zodat de prijzen nog redelijk (hoog) zijn. Na vieren zijn veel eettenten gesloten of worden de prijzen een stuk hoger. En ze zijn al zo hoog, naar onze maatstaven. Een fles Coca-cola kost al gauw 3 - 3,50 Euro. Een steak in een goed restaurant kost rustig € 60,00. Na een wandeling door de binnenstad zijn we richting het Pildammspark gelopen, een groot en prachtig park met een enorme vijver. Naast een zwaan met 6 jongen zwommen er alleen meeuwen, maar daar zit de stad dan ook vol mee. Nadat we uit het park kwamen voelden we onze warme voeten goed en besloten we een restaurant op te zoeken. Reint nam een schnitzel en Brandon en ik waagden ons aan een stuk zalm, met zelfgemaakte patat (lekker!) en een soort van botersaus (nog lekkerder). Na ons maaltje en de halve liter fris die erbij geschonken werd, waren we tjokvol. Het was nog steeds bloedheet in de stad, we denken boven de 30 graden, en daarom liepen we weer richting fietsen om langzamerhand terug te gaan naar de camping. Tanacha belde ons nog onderweg: die waren zat van de bewolking en het onweer aan het Meer van Lugano en reisden vandaag naar de favoriete vakantieplek van ons allemaal: Bad Kissingen. Ze was bijna in tranen, ze hadden een reis vol files en toen ze aankwamen waren Judith en Joachim niet aanwezig en het personeel vertelde ze dat alles vol was. Ze konden alleen nog een paar nachten op het tentenveld zonder stroom kamperen en daarna niet meer (vanwege het feest daar volgend weekend). Een vieze tegenvaller voor onze dochter. Reint zei dat ze er eerst even genoegen mee moest nemen en dat hij Judith wel een mail zou sturen om te vragen of er geen andere oplossing was, maar … een half uur later was alles opgelost. Tanacha had al gezegd dat ze er voor het twaalfde jaar op rij kwam en misschien hebben ze toen Judith gebeld, want die kwam even later aan. Ze heeft geregeld dat ze tegen het tentenveld aan komen te staan, een langere stroomkabel (van hun) krijgen en dat ze zo lang konden blijven als ze wilden, pfff … wat een blij kind hadden we toen. Kun je weer zien wat connecties doen, haha. We hopen nu alleen maar dat ze het weer krijgen wat wij nu hebben. Wij zijn behoorlijk verkleurd in de Zweedse zon. Morgen trekken we weer verder en zijn al erg benieuwd naar de volgende plek: een camping die hoort bij het “rondje Zweden”, met Nederlandse eigenaars.