Dag 1 – Op tijd naar en in Bad Kissingen

Pfff…ons wekkertje ging vroeg vanochtend. Om 3.25 uur ging ‘ie af, nog even liggen en toen er toch maar uit, want dan hebben we nog wat aan de dag. Tanacha kwam even voor vieren ook uit bed om afscheid te nemen en ons uit te zwaaien. Daarna kon zij lekker haar bed weer in en moesten wij beginnen aan onze reis van 500 km naar het door ons zo geliefde Bad Kissingen. Er was werkelijk geen kip bij de weg en we gingen als een speer. Tijdens een tankbeurt bleven Brandon en ik in de auto, want met 11 graden is het niet warm ’s ochtends. Onder het genot van een fijne Duitse zomerhit, Haus am See, reden we verder en om kwart voor tien stonden we al voor de poort en werden we welkom geheten door Joachim en Judith. Zij zitten dit jaar waarschijnlijk voor het laatst op de camping, al is er een kleine kans dat ze voor een dag of 2 per week in dienst blijven. Onze kinderen zijn bijna even oud. Hun Anna en onze Tanacha zitten beide in hun laatste jaar en Marcus en Brandon beginnen een nieuwe opleiding. En toeval of niet, ook Joachim en Judith hebben een vervelend jaar achter de rug, net als wij. Wij gaan hier van een hopelijk fijne vakantie genieten en Judith gaat morgen met Anna ook lekker een paar dagen weg (ze praat supersnel Beiers en ik heb niet helemaal begrepen of Joachim ook meegaat).
Natuurlijk hebben we na aankomst eerst de voortent opgezet en Brandon zijn eigen nieuwe tent. Onze nieuwe achterraamluifel hangt ook prima, zodat we daar eventueel een wasje onder kunnen hangen. Na een paar koppen koffie en wat broodjes zijn we de stad ingelopen voor een ijsje en hebben even gecontroleerd of alles nog zo was als 2 jaar geleden. Helaas is de Curry King verdwenen, maar voor de rest was alles bij het oude. Terug op de camping hebben we wat gerelaxt, gedommeld en rondgelummeld in de zon. Het was zo’n 24 graden. Tegen half zes zijn we naar het centrum gefietst voor een lekkere kebab bij de kebabman. Daarna zijn we nog even naar het vliegveld gereden, waar net een deltavlieger de lucht in ging. Het was er rustig en na een paar foto’s gingen we via het park terug naar de caravan. Terwijl Brandon achter de computer zat, gingen wij naar het stroompje achter de camping waar soms een waterspreeuw zit. En geluk of niet, maar hij zat er weer en ik kon gauw een paar foto’s maken voordat ‘ie er vandoor ging. Reint is, op het moment dat ik dit verslag maak, aan het hardlopen, want ook hier gaat de training voor Oslo gewoon door. Zometeen gaan we proberen de cache onder het beeld van Rakoczy te pakken, maar dan mag het niet te druk zijn in het centrum.