Dag 7 – Regen, zon en naar Pers mechanisch kabinet

We zijn nog maar een week weg, maar het voelt langer. Vandaag zijn we gaan mountainbiken. Geen enorme afstanden, want dat is eigenlijk de enige optie hier (min. 30 km.), maar dezelfde weg heen en terug dan maar. De campingeigenaars adviseerden ons naar een rotspartij zo’n 3 km. vanaf hier te gaan, waar allerlei mensen liepen … daar moesten we zijn. Vlakbij de rotsen begon het te spetteren, zodat we heel even hebben geschuild onder wat bomen, aan een meertje. Gelukkig maar, want opeens hoorden we een hard en raar geluid (ik dacht eerst aan een hert in nood). Brandon wees naar wat bosjes en daar zat een zwarte specht, te gillen alsof z’n leven er vanaf hing. Na 3 foto’s vloog ‘ie weg, maar ik had ‘m: m’n 3e nieuwe soort hier! Na het buitje hebben we de fietsen geparkeerd en moesten een klein stukje omhoog lopen om bij de rotsen te komen. Er liep geen hond (en dus ook geen mensen), maar het pad was leuk. Overal groeide rendiermos en rook je de dennengeur. De Klimmrock zoals ‘ie heet was mooi. Reint moest in de buurt een cache zoeken en dus ging ik even rondkijken en zag nog een hagedis. Toen de cache was gevonden, zijn we teruggelopen en fietsten we via een doorgaande weg (waar af en toe een auto met een boog om je heenrijdt) naar een museum. Op de camping raadden ze ons dit absoluut aan, want iedereen kwam enthousiast terug. Ze wilden niet zeggen wat het was. Na ongeveer 7 km. kwamen we aan bij Per’s Mechanisch Kabinet. Eerst kwamen we in een schuur, waar zijn werkplek is. Ook hier was niemand aanwezig, dus konden we rustig even rondlopen. Er stond een half meter hoge badeend van hout, er hingen honderden beitels en de grond was bezaaid met houtkrullen. Het huisje verderop bleek het echte museum te zijn, met een koffieshop (een echte, dus geen drugspand). Kunstenaar Per stond zelf achter de toonbank en vroeg en vertelde ons van alles. In het winkeltje verkocht hij wat van zijn mechanische objecten, maar ook van zijn vrouw. Die maakt o.a. prachtige theedoeken met bijvoorbeeld mussen of vliegen er op. Achter de winkel was het museum, spannend! Door de deur kwamen we in een klein kamertje, dit was het hele museum, maar het hing vol met allerlei gekke houten dingen. Overal zat een hendel aan, die je moest draaien en begon er van alles te bewegen. Bij het ene ding kwam er muziek uit van Frank Sinatra en bovenop stond een houten mannetje die zijn hoed af en weer op deed. Bij een ander geval zaten er deurtjes voor een soort kastje en als je draaide, gingen de deurtjes open, stond er een flesje drank achter en als je door bleef draaien, zakte er een plankje met 2 borrelglaasjes naar beneden. Het was grappig en ongelooflijk knap bedacht. We kwamen oren en ogen tekort. Ik maakte foto’s, Brandon draaide aan apparaten en Reint filmde dat weer. Na een half uurtje wilden we weg, maar viel er een iets langer durende bui. Volgens Per maar goed ook, want alle gras is hier dor door de droogte. De temperatuur bleef zo ongeveer 24°C. Op de terugweg langs het meer zagen we nog een groepje parelduikers. Tegen 14.00 uur waren we terug op de camping en daar viel later nog een flinke plens met wat donderslagen. Tegen de avond zijn we naar de Coöp in Kisa gereden voor wat BBQ-vlees. Op de terugweg deden we nog wat caches en zagen we nog 5 kraanvogels in totaal. Van twee ouders met een jong kon ik nog wat foto’s maken. Dat doe je hier heel makkelijk. Je stopt gewoon op de doorgaande weg (waar bijna niks rijdt) en je springt de berm in. Net als bijna iedereen op de camping, staken wij dus ook de BBQ aan. We hadden o.a. een hele gegrilde kip gekocht voor ca. € 5,-- (terwijl een paar filets zo’n € 15,-- kosten). Zalig! Tanacha belde dat ze inmiddels wel uitgekeken waren in Bad Kissingen en morgen naar huis gaan. We hopen maar dat ze minder files hebben dan op de heenweg.