Dag 17: Tanacha is jarig en wij verlaten Zweden

Om even over 12 (vannacht) hebben we onze jarige dochter bestookt met whatsappjes, een e-mail met een Zweedse verjaardagskaart en een telefoontje. Lieve 19-jarige dochter van ons, hierbij nog eens: van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Vanmorgen om 6 uur werd ik wakker, omdat ik naar de WC moest. Reint was gelukkig ook al wakker, want ik moet over hem heen klimmen om uit bed te komen. Hij zei: “Ontbijten en dan weg”. Dat hebben we niet direct gedaan, maar uiteindelijk vertrokken we wel al om 7.25 uur uit Göteborg. Waar we terecht zouden komen, was nog even een raadsel. Het was eerst maar 15°C en het spetterde zo nu en dan. Dik 2 uur later zijn we gestopt bij een supermarkt om onze laatste Zweedse kronen op te maken en twee ansichtkaarten op de post te doen. Dat is ons nog nooit gebeurd: op de laatste dag kaarten versturen, maar efijn. Voor de kronen hebben we heerlijke worsten (zie foto) gekocht, flink wat tabletten chocola en een batterij Snickers. Tegen 12.45 uur waren we bij de Zweeds-Deense grens. De zon scheen voornamelijk, het was inmiddels 19°C en een wind dat er stond! Niet normaal meer. Op de Oresund- en Storebaeltbrug konden we soms niet harder dan 60 km. per uur. De caravan ving flink wat wind, maar wij hebben het ongeschonden gehaald. Dat geldt niet voor alle anderen, één auto had halverwege de brug zijn racefiets op de grond liggen (nog half vast aan de auto). Ook toen we bij zee wegreden bleef de wind doorrazen. In Fredericia hebben we vanuit de auto nog wat foto’s over de baai gemaakt, want hier liggen oude herinneringen. Reint is hier meer dan 20 jaar geleden, met neef René, naar een GTI-meeting geweest. Ook zijn wij hier zelf eerder geweest met mijn ouders. Het plan dat eigenlijk al half in ons hoofd zat, om onze jarige dochter op haar verjaardag misschien gewoon te verrassen door thuis te komen, nam inmiddels vastere vormen aan. De reis verliep immers voorspoedig. Toen we haar belden halverwege de middag, moest er een leugentje om bestwil verteld worden (dat we net in Denemarken waren aangekomen en nog even verder reden). Om 17 uur precies waren we bij de Deens-Duitse grens. Reint moest tanken en zag dat er curryworsten verkocht werden. Die gingen er best in en daarna … weer snel verder. In de auto kregen we een discussie over het feit of Tanacha onze verrassing zou doorhebben of niet en we besloten haar te bellen en het te zeggen. Haar reactie: “Echt??? Ze komen thuis vanavond”, (tegen opa en oma) sprak boekdelen. Een uur voordat we thuis waren, zagen we nog een auto aan de kant staan met de alarmlichten aan. Het bleek dat de vrouw net een hert aan flarden had gereden, die verspreidt lag over de hele rechter weghelft. We konden de resten nog net ontwijken, bah. Voor de rest heeft Reint flink doorgereden en om 10.10 uur stonden we te tanken in Heiligerlee. Tanacha belde ons toen we nog ca. 10 huizen van de onze verwijderd waren en ze vroeg of we nog ver moesten. Wij waren slap van het lachen en zeiden: “Als je NU naar buiten kijkt, zie je ons”. We hebben een superleuke vakantie gehad (al vond Brandon het wel erg rustig) in een fantastisch Scandinavisch land. We komen vast nog wel eens terug en kunnen het iedereen aanraden.