Dag 3: Vijftig tinten grijs (qua bewolking) en naa

De dag begon vandaag als het boek waarin ik lees: vijftig tinten grijs. Het was zwaar bewolkt toen wij om 9 uur uit bed kwamen en in de loop van de ochtend werd het af en toe donkerder en dan weer wat lichter, maar grijs bleef het. Het regende zelfs even zachtjes en op het wad was geen vogel te zien. Ook omdat het hoog water was, denk ik. Om een uur of elf kwam het laatste kind, Tanacha, eindelijk uit haar bed en even later konden we al weer aan het middageten. Aan het begin van de middag gingen Tanacha en Arnoud even naar een cache omdat daar wat trackables in zouden zitten, maar nee dus… En ik stond voor het raam in de kamer naar de Waddenzee te kijken, toen er opeens een zwart stipje zichtbaar werd. Ik pakte gauw m’n camera en ja hoor … er zwom een zeehond voorbij. Ik rende gauw naar het strandje en toen waren het er opeens al twee (vermeerderen ze zich zo snel?). Schijnbaar zag ik niet alleen de zeehonden, maar zij mij ook, want even later kwamen ze niet meer boven helaas. Gelukkig heb ik toch wat foto’s kunnen maken en waren de grijstinten inmiddels op, zodat de zon tevoorschijn kwam tussen de wolken door.
We besloten de middag in Tonder door te brengen en stapten dus in de auto voor een ritje van een ruim half uur. Vooraan in Tonder zaten twee vestigingen van Sapa, waardoor Reint natuurlijk even een paar foto’s wilde maken daar en toen reden we door naar het centrum. In de schaduw was het vrij fris, maar in het zonnetje was het prima te doen zo in de winkelstraat. Tonder staat onder andere bekend om de bijzondere voordeuren in de huizen. Ik heb dus ook weer veel foto’s gemaakt van grijze, witte, blauwe, rode en groene voordeuren met krullen, engelen en andere versieringen. We slenterden wat langs de winkels en zochten een paar caches en als laatste gingen we naar “de oude apotheek”, die in het Deens det Gamle apotek heet. Wij noemen het dus de gammele apotheek, maar het is een winkel met diverse verdiepingen, vele kamers met bij elkaar horende spullen en vooral heeeeel veel spullen. Het staat er tjokvol met vanalles: snoep, keukenspullen, emaille borden met reclame, vazen, kaarsen, poppenhuizen, houten wandborden, kaarten, zeep enz. De hele benedenverdieping is gereserveerd voor … kerstspullen. Oh, het is altijd weer zalig om hier rond te struinen en me te verlekkeren aan alle leuke meuk. Mensen die op Texel wel eens bij Kees de Waal zijn geweest, weten wat ik bedoel. Het was een goedkoop uitje, want we hebben niets gekocht en toch genoten. Omdat het zulk prachtig weer was (maar wel fris en winderig) reden we via de kustweg weer terug richting Romo, een fantastische route met koolzaadvelden, veel huizen met rieten daken en natuurlijk regelmatig uitzicht over zee. Bij Emmerlev hebben we heel even op het strand gelopen, terwijl Arnoud een sticker op zijn autoraam plakte, omdat er een steen op was geland en er dus een sterretje zichtbaar was. In Ballum lag een cache, maar we zagen er ook een restaurant en de kaart leek goed, dus gingen we daar eten. De schnitzels met doperwten van de anderen waren prima en mijn stoofpotje met worst, vlees en champignons was voortreffelijk. Dat ik er gekookte aardappelen bij kreeg en de rest gebakken, dat was super. Ook mijn rode bieten waren zalig. We kwamen dus voldaan thuis en genoten daar weer van de sauna en het (bubbel)bad. De bubbels laten we achterwege, want heel Romo hoort dan dat we in bad zitten. Wat een takkeherrie maakt dat, zeg. En nu een kopje thee, een zak chips en Enzo Knol z’n vlog op tv kijken.