Dag 10 – We gaan naar Rothenburg ob der Tauber

Onze wekker zou vanmorgen om half 8 gaan, maar die heeft blijkbaar ook vakantie, want er gebeurde niks. We waren al wel wakker, maar keken pas om 8 uur op de telefoon. Halsoverkop sprongen we ons bed uit en Arnoud en Tanacha stonden zo ongeveer startklaar. We zijn nog even gezamenlijk naar de wc geweest (altijd gezellig) en daarna zijn ze vertrokken naar het zonnige zuiden. Omdat wij nu ook zo vroeg waren, besloten wij naar Rothenburg ob der Tauber te gaan. Het is een eeuwenoude stad met een stadsmuur waar je overheen kunt lopen. Natuurlijk heb je onderweg prachtige uitzichten over de huizen, de tuinen en de velen straten. Het is een soort smalle gang waarin je loopt en boven je hoofd is een houten dak. De eerste delen had ik nogal last van mijn hoogtevrees, helemaal als er tegenliggers aankwamen. Ik drukte mezelf stijf tegen de muur aan en als ik aan de buitenkant liep, ging ik gewoon aan de verkeerde kant staan zodat ze me voorbij konden. Gelukkig wende het vrij snel en durfde ik iets meer om me heen te kijken naar de omgeving, maar ook waar mijn man en zoon liepen. Die hebben nergens last van en lopen in een normaal tempo door, gaan af en toe op de reling leunen of staan als er een cache gezocht moest worden. Brrrr…doodeng en op den duur ben ik maar voorop gaan lopen, ik kreeg er buikpijn van. Heel bijzonder om op deze hoogte en op zo’n muur een wandeling te maken en we hadden het niet willen missen. Natuurlijk gingen we op den duur ook weer eens naar beneden en liepen door het oude centrum. Het is vergelijkbaar met Cesky Krumlov in Tsjechië, maar de straten zijn wat wijder en daardoor minder vol. Het was helaas vandaag Maria Hemelvaart en dus waren er veel winkels gesloten, maar dat hadden we al door nadat Tanacha ons had geappt dat de Netto en Aldi niet open waren in Bad Kissingen. Wisten wij veel dat dit behalve in Italië ook in Bayern wordt gevierd. De meeste winkels verkopen ook de standaard troep, dus dat was niet zo erg. Het was wel ontzettend warm, ongeveer 30 graden en er stond geen wind. Tegen half twee zijn we bij een bakker binnen gaan zitten, waar het eerst nog koel voelde (maar later niet meer). Mijn schoenen waren snel uit en mijn sokken waren drijfnat. Na een belegd broodje en wat drinken zijn we verder gewandeld. Af en toe hadden we een mooi uitzicht op de omgeving en delen van de stadsmuur die verderop lagen. De caches die Reint wilde zoeken leken eerst wat problematisch. We konden ze maar niet vinden en gaven op den duur dan maar op. Totdat ik één vond, daarna vonden we meer. De cache-owner had veel meer caches in de stad, dus wisten we een beetje waarnaar we moesten zoeken, erg leuk. Bijvoorbeeld één had als tip: niet voor de poes. Het was een gat in de stadsmuur, waar Reint tot z’n elleboog in moest, en daar een speelgoedmuis uithaalde met een kokertje in zich. Na bijna 5 uur rondkijken zijn we terug gegaan naar de auto. De airco moest eerst een poosje volop blazen, want het was er bloedheet in. Na een paar slokken (warm) drinken, hebben we de toeristische route terug genomen. Op een afstand van 115 km. is dat best lang, maar dan zie je wel wat van de omgeving. Het Frankenland is eigenlijk prachtig, met heuvels en fantastische oude dorpjes. We kwamen bijvoorbeeld door Segnitz am Main (geloof ik) een superschattig dorp met een kasteel en mooie bruggen. Om half zes waren we in Poppenhausen (vlakbij Bad Kissingen) en kregen de mannen honger, dus zochten we het enige restaurant in het dorp op. Het was er afgeladen vol en we hadden bijna het laatste plekje, want de mensen na ons stuurden ze allemaal weg. Ze mochten zelfs niet meer op het terras zitten, omdat ze niemand hadden om te bedienen. Hetzelfde verhaal als overal hier waarschijnlijk, alle horeca zit te schreeuwen om personeel (zelfs het restaurantje hier op de camping). Van Tanacha kregen we daar het bericht dat ze al in Kroatië waren aangekomen, dat was fijn om te horen. We moesten lang op ons eten wachten en de bestelde mayo kwam na 2x vragen niet, maar pas toen alles bijna op was. Ze verontschuldigden zich wel een paar keer, maar gelukkig heb ik altijd mayo in mijn rugzak en had ik mijn eigen voorraad maar aangebroken, hahaha. We zijn tenslotte Nederlanders en eten geen patat zonder mayo. We waren tjokvol van de heerlijke schnitzels en zijn gauw vertrokken, want het werd er erg warm door de vele mensen en het warme eten natuurlijk. Inmiddels liet Tanacha ons weten niet op de camping te gaan staan waar ze gereserveerd hadden, want die hadden geen plekken met stroom. Ze hebben een aantal andere campings geprobeerd en staan nu op één of ander megakamp. Morgen kijken ze wel of het te betalen is en of er eventueel ergens anders nog plek is, met stroom dan!