Dag 12 – Boswandeling en slecht weer?

Vanochtend om half zeven werd ik wakker van heel zacht getik op het caravandak. Het motregende, maar al onze was hing nog buiten, dus ik klom boven over Reint heen – die toen ook wakker was dus. Sta ik met m’n duffe kop in de voortent: weg was! Bleek later dat Albert een paar minuten voor mij de was al weg had gehaald. Ik ben weer in slaap gevallen (nadat ik weer in bed was gekropen) en toen ik later wakker werd was het droog. We hebben allemaal een trainingsbroek en trui aangetrokken, maar echt koud was het niet. We zijn na het ontbijt boodschappen gaan doen en inmiddels kwam de zon er al weer behoorlijk door. Bij terugkomst hebben we ons dus weer omgekleed in luchtiger kleding. Omdat er historische auto’s op het circuit reden is Albert daar heen gegaan, terwijl Reint een leuk meertje even verderop had ontdekt, waar wij heen wilden. Dus wat drinken en fototoestel mee en daar gingen we (we leken de familie Von Trapp wel). Reint vergiste zich in een afslag en zodoende belandden we al snel in het bos, wat geen straf was, want het was daar heerlijk koel. Nadat we het bos waren rondgewandeld, het was niet erg groot, hebben we de goede afslag genomen dwars door het open veld. Al gauw kwamen we bij het meertje, maar dat was geen succes. Ik was nog maar net op mijn hurken gaan zitten om een foto te nemen, toen ik “pats” en “bah” en “@#$&@#” hoorde. Het bleek er vol te zitten met blinde muggen, die iedereen lek prikten. We vluchtten dus al gauw en hebben ons drinken verderop staand opgedronken en zijn linea recta teruggegaan. Op de camping (die half leeg is) zijn we aan de overkant in de schaduw gaan zitten, tijdschriften lezen en Radlers drinken. Voor het eten wilden we de hausgemachte pizza’s van de campingbazin, dus stuurden we Sanne om een menukaart naar boven. Een halfuur na de bestelling kwam David, de campingbaas, ze brengen. Hij heet geen David, maar loopt in een shirt met Camp David er op.

We hadden van David al gehoord dat er vanavond een touringcar vol Franse padvinders zou komen en inmiddels begon de lucht dreigend te worden en wakkerde de wind behoorlijk aan. Het regende toen nog geen water, maar wel van die vliegertjes die van berken afkomen. Ik zat er helemaal onder. Op den duur begon het zacht te sputteren en net op het moment dat het even redelijk regende kwamen de scouts aan. In de regen moesten ze hun tenten (wel 10 of zo) opzetten en denderden ze met hun koffers over “ons” paadje. Het is nu (23 uur) al weer een poosje droog, dus met dat slechte weer viel het allemaal weer heel erg mee. Ik verheug me ontzettend op morgen, want we gaan eindelijk naar de … Grossglockner. Het weer lijkt ’s morgens goed en ’s middag valt er misschien wat regen, we wagen het er maar op. Mocht het toch slecht worden, dan krijgt een collega van Reint en Albert veel visite, want hij kampeert aan de voet van de hoogste berg van Oostenrijk.