Dag 3: Naar de camping in Nävragöl

Vannacht om 2.15 uur werd ik wakker omdat ik moest plassen, daarbij zag ik een “alarm” afgaan – dat bleek mijn fotocamera te zijn die aan het opladen was en ik hoorde een tv of radio ergens ver weg. Omdat ik boven over Reint heen moest klimmen, werd hij natuurlijk ook wakker. Het duurde even maar toen hoorde hij de tv/radio ook. Dus: onderbroek aan en schoenen en dan maar zoeken. Een eindje verderop stond een tent. De bewoners bleken hevig te snurken en lagen dus niet naar de tv te kijken of naar de radio te luisteren. Ondanks het geschud aan hun tent en Reint z’n pssst-geluiden, werden ze niet wakker. Mijn heldere man bedacht toen dat hij de stekker er maar uit moest trekken en toen was het weer rustig op de camping. Even na achten was het tijd om echt op te staan. We deden lekker rustig aan en konden om 9.40 uur vertrekken. Het was wat bewolkt, maar nog wel 22 graden. Onderweg steeg het kwik nog een beetje (tot 24 graden) en hadden we af en toe een bui. Zo’n 3 uur later, met één stop onderweg, kwamen we aan op camping Stensjö in Nävragöl. We troffen nog één korte bui, maar daarna scheen de zon weer. De camping ligt midden in het bos, vlakbij een meer. Behalve kinderen hoor je hier niks, helaas betekent dat dat ik ook geen vogels hoor en dat terwijl we onderweg tientallen wouwen en andere roofvogels hebben gezien. Vanochtend hebben we de camping gebeld en bleken we voor 2 nachten terecht te kunnen, maar eenmaal aangekomen konden we voor 3 nachten blijven. Helemaal prima dus. We hebben nu dus ook de voortent maar opgezet of eigenlijk heeft Reint dat alleen gedaan. Met mijn tennisarm en ook nog een middelvinger ingepakt in neopreen (omdat de banden verrekt zijn) wordt het allemaal wat lastig, maar efijn … de tent staat er superstrak voor. We hebben al een eindje langs het meer gelopen en een cache gevonden. Het is een superrustig meer met helder water, veel keien erin en bomen er omheen, een prachtig gezicht. Tanacha liet ons intussen weten dat de zon scheen in Bayern en dat ze bij de ijssalon waren geweest. Wel grappig trouwens, ze waren gisteren uit eten bij de kebab-tent en ze herkenden hun direct en vroegen waar wij waren. Ze heeft ze maar beloofd dat we volgend jaar weer langskomen. Dat moet ook wel en ik denk haast dat Albert en Jolande ook wel mee moeten. Ze schreef in eerste instantie dat er voor goede vrienden altijd plek was (lief he?) en dat ze volgend jaar voor het laatst op de camping zitten. Albert en Jo, jullie lezen dit – nog bedankt voor de reacties - we moeten toch allemaal even afscheid nemen? Misschien moeten we Mo, opa en oma en de familie Kalk ook vragen, hahaha. Een reünie in ons geliefde Bad Kissingen! Vanavond zijn we uit eten geweest in de dichtstbijzijnde pizzeria (10 km. verderop). Het was de moeite waard, naast de zalige pizza’s, was er ook een huiskat aanwezig die graag aangehaald wilde worden en alles at wat je hem maar voorhield. Als je te lang wachtte met hem wat lekkers geven, deed ‘ie z’n pootje omhoog om je arm of hand naar hem toe te halen. Erg schattig! Na het eten hebben we nog geprobeerd wat caches te vinden, maar helaas … het lukte vandaag niet erg goed. Ze zijn te goed verstopt of wij kijken niet goed. De omgeving is hier prachtig: kleine weggetjes tussen de bossen door, grotere en kleine meren, weilanden met schapen of koeien en natuurlijk de prachtig Zweedse rode houten huizen. Soms hebben ze een andere kleur, geel of blauw, maar het staat erg mooi hier. Carla, door je reactie moeten wij ook even reageren. Tot nu toe is het weer inderdaad helemaal prima, maar garanties voor de toekomst worden hier niet gegeven hoor, haha. Wie weet hoe het de komende tijd wordt qua weer, maar dit hebben we binnen (rood verbrande schouders en ’s nachts bloedheet in de caravan). Eén nadeeltje hier: al 2x viel de stroom weg. Het probleem ligt niet bij de camping, maar er wordt aan gewerkt werd ons verteld.