Naar het Prater en … shoppen

Vanmorgen werden we rond 9 uur wakker en tot onze verbazing hoorden we regen op het dak kletteren. Wat was dit nou? Dit hadden ze niet voorspeld. Gelukkig hield het na een paar minuutjes al weer op en scheen gewoon de zon weer. Zal wel een buitje tegen het stuiven geweest zijn, want de hele dag was het stralend mooi weer. Iets koeler dan gisteren, maar als je loopt is dat wel zo lekker eigenlijk.
Tegen 11 uur waren we klaar met ontbijten en relaxen bij de caravan en begon Brandon zich af te vragen of we nog wat gingen doen vandaag. We gingen naar het Prater, de vaste kermis in Wenen met veel spannende attracties. Er zijn reuzenraden, spookhuizen, achtbanen, zweefmolens, enz. Het was dus moeilijk kiezen voor de kids waar ze in wilden. Tanacha wou graag in een achtbaan, maar toen zag Brandon opeens dat deze over de kop ging en dat wou hij niet. Wij vernamen wel dat Tanacha er echt graag in wou, dus ik zat te peinzen of ik er met haar in zou gaan of niet. Reint vroeg toen of ze er met hem in wou en dat vond ze natuurlijk prima. Het was een achtbaan waar je in een bakje (op je buik) onder de rails hangt en niet in een karretje er bovenop zit. Het leek ontzettend spannend. Het eerste stukje was vlak, daarna met een kurketrekker omhoog en dan kwamen de loopings enzovoort. Ze hebben het eerst een ritje aangekeken en toen zijn ze er maar in gegaan. Via het vlakke stuk gingen ze omhoog de kurketrekker in, maar halverwege bleef opeens hun bakje stil hangen. Was dit normaal? Het volgende bakje kwam er namelijk ook al aan, maar ook die stond op een gegeven moment stil. De attractie-man kwam naar buiten, keek wat omhoog en greep naar zijn telefoon. Tanacha en Reint lagen met hun gezicht onze kant op, dus ik wees al dat er inmiddels gebeld werd, maar opeens kwam er weer beweging in en alsnog konden ze hun ritje vervolgen. Ik stond ze te filmen en vergat helemaal een foto te maken, omdat ik de kluts een beetje kwijt was dat ze daar stil hadden gehangen. Brandon en ik zagen ze uiteindelijk stil hangen bij het eindpunt, dus we zaten even in het rond te kijken totdat ze bij ons waren. Maar het duurde en het duurde maar. Ik vroeg me zo langzamerhand toch echt af of zij dat wel waren bij dat eindpunt, maar ik zag daar ook geen bakje meer hangen. Wij maar om de attractie heengelopen, waar inmiddels 3 mannen in het hokje zaten te overleggen en te gebaren. Helemaal achteraan in de achtbaanrails hingen Reint en Tanacha nog steeds op hun buiken in het bakje te wachten tot ze eruit konden (met nog 2 andere meisjes naast hen). De jongens die in het bakje na hen waren gestapt hingen ondertussen nog steeds helemaal vooraan (in de volle zon) te wachten en te wachten. Eén geluk had ik dan nog, ik kon in elk geval nog een foto maken, maar het duurde best lang. De moeder van de meisjes kwam er inmiddels aan en zei dat de computer voor de besturing gecrasht was!!! Jeetje, de schrik sloeg me om het hart, want ze lagen daar op zich wel veilig vlak boven de grond, maar hoe lang zou dit duren. Tanacha riep al naar ons dat ze toch echt niet lekker lag en Reint lag met z’n gezicht naar beneden (ik hoorde later dat z’n nek moe werd van het omhoog kijken). Ik kreeg het Spaans benauwd en zweette als een otter. Maar gelukkig na een minuut of 5 kwam er weer beweging in hun karretje en ging de veiligheidsbeugel eindelijk omhoog. Ze kwamen met de schrik vrij (en 4 blauwe heupjes) en kregen hun geld terug met een verontschuldiging!
Brandon wou direct in de volgende attractie, een wildwaterbaan en wonder boven wonder wou Tanacha ook nog wel met hem mee. Ik had het niet raar gevonden als ze het “even” niet had gewild. Maar onze heldin ging met haar broertje in het ronddraaiende gevaarte, die ook meer dan 10 meter in een lift moest en dan gelanceerd werd in het water. Rondtollend en naar beneden razend over het monsterachtige parcours kwamen ze gelukkig in één keer veilig bij het eindpunt. Het was inmiddels waarschijnlijk zo rond de 30 graden, dus zijn we naar een groot overdekt winkelcentrum gegaan, waar het wat koeler was. Ik vond eindelijk de schoenen die ik graag wilde en Tanacha nog een hemdje. Daarna zijn we terug gegaan naar Swarovski in het centrum, want ik zat danig met mijn verjaardagsgeld (van m’n ouders alvast) in mijn maag (hahaha) en was er nu over uit wat ik wilde kopen. Als laatste zijn we even sjiek uit eten geweest bij … de Burgerking, om in elk geval te voldoen aan onze behoefte aan vlees en groente (sla en tomaat).
We waren rond half acht terug op de camping en zitten nu (20.36 uur) lekker achter een bakje koffie. Er is net weer een verfrissend buitje gevallen, maar het is nog steeds boven de 24 graden in de voortent. Lekker temperatuurtje voor op vakantie!