Survival in the woods en uitkijktorens

Vanmorgen hadden we willen uitslapen, maar om even over zeven was ik wakker en ben er maar uitgegaan. Reint en Brandon zijn nog even blijven liggen en ook Tanacha lag nog in haar tentje naast het beekje. Er lag nog een dikke laag mist over de velden, maar de zon scheen er al heerlijk doorheen. Ik ben dus maar een eindje gaan lopen, want ik wilde de kalfjes aan de overkant van de weg even fotograferen. Onderweg daarheen zag ik een klein slangetje, die zich lag op te warmen op het pad. Ik schat hem niet groter dan 15-20 cm., maar toen ik hem met een tak probeerde op te tillen gleed ‘ie er steeds vanaf. Al stak hij wel z’n tong naar me uit. Tegen kwart over acht kwam Hetty terug met de broodjes en liep Brandon al bij de vijver met z’n hengeltje. Reint at in de voortent een broodje, dus daar hebben we maar koffie bij gedronken en langzamerhand werden de anderen ook wakker. De één (Rita) liep met de honden, de ander hing uit het raam (Jolande) en ook de rest kwam er langzamerhand bij. Reint is na het ontbijt samen met Bert op de mountainbike gestapt, want ze wilden naar de uitkijktoren. Jolande en ik zijn er met de auto heengegaan, het is nog een behoorlijk steil stuk. We zagen Reint op den duur aan komen fietsen, toen wij halverwege de klim waren, maar hij kwam niet naar ons toe. Op den duur zijn we dus maar weer naar beneden gelopen om te kijken waar hij bleef. En waar was Bert (afgehaakt, uit de bocht gevlogen of fiets stuk)? Er was niemand te zien, dus gingen we alsnog een keer naar boven. Wonder boven wonder kwamen we Bert halverwege tegen. Hij kon Reint niet bijhouden en toen hij er éénmaal was, namen ze de verkeerde afslag. Toen we vroegen waar Reint dan was gebleven, bleek hij er net aan te komen. Met z’n allen zijn we toen naar boven en in de uitkijktoren geweest (met bibberende knietjes bij mij althans). Daarna door het bos weer terug naar de auto en de jongens op de fiets door de weilanden.
’s Middags zouden we gaan survivallen in Zadov. En we zijn: Tanacha, Brandon, Sanne, Jolande en Reint. Albert en ik hebben foto’s gemaakt en gefilmd. Er zijn daar 3 parcours door de bomen. De eerste en makkelijkste moet iedereen nemen om het gevoel even te krijgen. De andere twee zijn voor de grotere kinderen en volwassenen. Sanne vond het helemaal geweldig en heeft het eerste parcours maar liefst twee keer gedaan. Reint, Brandon en Tanacha gingen natuurlijk het tweede (en hoger gelegen) parcours doen, want zij waren ook heel enthousiast. Albert en ik maar van links naar rechts onder de touwen door om de mooiste foto’s en film te schieten. Na de tweede werd er gevraagd of ze het derde parcours ook wilden doen. Tanacha twijfelde even, want het is echt ontzettend hoog op sommige punten, maar ze zette door. Brandon was eigenlijk een fractie te klein voor sommige veiligheidslijnen en onderdelen, maar tussen Reint en Tanacha in mocht ook hij mee. Ze moesten over lijnen lopen, over zwabberende balkjes en wiebelige touwen. Al met al is er niemand ergens afgevallen, ze hebben het er keurig vanaf gebracht. Tanacha had aan het eind wel zoiets van: pfff, blij dat ik er ben!
Daarna hebben we de toeristische weg terug naar Stachy genomen. Bij Jezerni slat was ook een uitkijktoren en beneden liep er een houten wandelpad naar een uitkijkpunt. We hadden er een mooi uitzicht over de omgeving. De route op zich was heel mooi, door het bos met af en toe een wijds uitzicht over de heuvels.
We hebben soep en broodjes worst gegeten, want dit had Jolande allemaal nog in voorraad en dan hoefden we ook niet meer weg voor het eten. De kinderen vermaken zich ondertussen al weer bij de vijver met visjes kijken en spelen en wij worden net geroepen voor de koffie die Hetty heeft gezet. Dus we gaan maar gauw heen!