Dag 1 en 2 – De vakantie begint met strubbelingen

Afgelopen maandag wilden we de caravan ophalen, maar nadat Reint de auto er voor zette, sloeg de auto af en wilde niet meer starten. Uiteindelijk moest de ANWB er bij komen en bleek het aan de caravan te liggen. Kwestie van een nieuwe stekker er aan en we zouden hem alsnog naar huis kunnen sleuren. Nadat de stekker was vervangen, bleek onze auto nog steeds niet te willen starten zodra de caravan er achter hing. Dinsdagmiddag moest de caravan naar de dealer en die hadden geen idee hoe snel ze ons konden helpen. Donderdagmorgen gaven we bijna de moed op, toen we werden gebeld dat ‘ie klaar was. Pfff… gelukkig, maar nu moesten we in sneltreinvaart de zooi inpakken, om vrijdagmorgen (zoals gepland) te kunnen vertrekken. Maar haastige spoed is zelden goed, dus toen we ’s ochtends wegreden bleek de navigatie niets meer te doen. Nu is de route na een keer of elf wel bekend, maar in Tsjechië gaat het lastig worden. Toen we om 6 uur al een uur reden, kwam ik er achter dat ik een lens van mijn camera was vergeten, grrr…! Gelukkig komt Tanacha over een week en die heeft mijn oude camera bij zich, dan behelp ik me daar wel even mee. De reis verliep verder voortreffelijk en om 11.45 uur waren wij in onze favoriete Duitse plaats: Bad Kissingen. We kregen een supermooi plekje en de voortent stond er al vlug. Toen we een kop koffie als beloning wilden zetten, bleek er meer water onder uit het apparaat te komen dan bovenuit. Dus zetten we nu maar weer ouderwets een ketel water op het vuur en gieten het met de hand op, heeft ook wel weer z’n charme, maar lang dat het duurt! Het weer was wel prima, zo’n graadje of 25 en dus liepen we ’s middags heerlijk door het park naar het centrum. We hebben wat rondgelopen en aan het eind van de middag zijn we kebab gaan eten, echt zalig. Er kwam helaas wel een donker wolkje aanzetten en snel ook. Het duurde maar even en het kwam met bakken uit de hemel en het onweerde dat het een lieve lust was. Dit was onderweg op de radio al voorspeld en het duurde dan ook niet al te lang. ’s Avonds hebben we wat spelletjes rummikub gedaan en gebadmintond, maar dat was iets te warm in de volle zon. We lagen vroeg in onze nestjes, terwijl het zachtjes regende en al bijna weer droog werd.

Vanochtend was het heel even bewolkt, maar al gauw kwam de zon er door en kon ik in mijn nieuwe (Sylvie-) bikini gaan liggen zonnen en lezen. Dat beviel prima, al zijn onze Finse buren al een stuk bruiner dan wij. Tussendoor hebben we even wat boodschapjes ingeslagen (nee, ik liep niet meer in mijn bikini, maar had inmiddels normale kleren aan) en na het eten van een slaatje met lekkere Duitse worstjes, zijn we via het park naar het bos gelopen om wat (geo)caches op te zoeken. Toen we ze gevonden hadden, hebben we onszelf getrakteerd op een lekkere ijscoupe. Coupe after eight, een kiwi-becher en Erdbeerbecher, mmm…alleen de woorden klonken al zalig. We hebben er dan ook even lekker van genoten. Tanacha had inmiddels, vanuit Italië, al een SMS gestuurd en wij berichtten haar terug dat alles prima was en wij bij Körner (ook haar favoriete restaurant) gingen eten, maar helaas pindakaas … er was een besloten feest daar en we moesten dus op zoek naar een nieuwe locatie. We kwamen terecht bij de Wittelsbacher Turm, waar het eten prima was, maar de muziek uitermate slecht. Er stonden een stel malloten (de Euerdorfer Banditen of zo) die niet konden zingen en ook slecht speelden, maar na een straf wijntje vernam ik daar steeds minder van. Reint en Brandon drinken natuurlijk geen alcohol en die begonnen er toch wel genoeg van te krijgen op den duur. Maar waar we voor kwamen - het eten - was supergoed. Tanacha belde ons onder het eten en we keken elkaar aan – wat zou er aan de hand zijn? Ze had al vaker gezegd dat er regelmatig regen viel, maar nu zaten ze vanaf vanmiddag half vier al opgesloten in de voortent, want het stormde en regende. Kortom: noodweer aan het Gardameer. Zelfs hun tent was al sjeiknat van binnen en de berichten lijken niet goed tot a.s. donderdag. Haar schoonmoeder opperde al het idee dat ze zolang niet in het slechte weer wilde zitten. Wij riepen in koor dat ze hier van harte welkom zijn, maar dan moet het misschien wel snel. De campingeigenaar wordt constant gebeld vanuit het zuiden of mensen hier terecht kunnen, want het schijnt op veel plekken niet veel soeps te zijn qua weer. We wachten rustig af wat ze beslissen in Italië. Wij hebben na het eten nog wat caches opgezocht en zitten nu in de voortent te genieten van vuurwerk, al horen we meer dan dat we zien. Morgen zal het vuurwerk wel echt los gaan, want Duitsland wordt uiteraard wereldkampioen en waar kun je dan beter zitten?