Dag 11 – Dagje Würzburg

Vandaag is het onze 19e trouwdag en we nemen het ervan … we slapen uit tot even voor tienen. Gelukkig blijken de kids en de rest er ook net uit te zijn. Tegen 11 uur stappen we in de auto en gaan naar Würzburg. Op National Geographic had ik een stukje over deze stad gezien en het was zoals ze daarin zeiden: een prachtige stad. Er staan veel mooie gebouwen, veel kerken en een leuk (winkel)centrum. Na een kort rondje door het centrum en een broodje bij de Subway zijn we richting de rivier gelopen. Daar vandaan heb je een mooi uitzicht op de vesting die boven de stad uittorent. Hier en daar vonden we een cache, maar we genoten ook van de stad zelf. Er ligt een hele oude brug over de rivier en aan de andere kant hebben we in een parkje even uitgerust. Jolande en Tanacha hebben drinken gehaald bij een supermarkt en wij genoten van de rust en de vele jonge eendjes. Daarna zijn we nog wat caches gaan zoeken en langzaam aan weer naar het centrum gegaan om te shoppen. We zijn niet in heel veel winkels geweest, maar de oogst was goed. Het weer zou vandaag wat minder goed worden, maar al met al was het nog behoorlijk warm en vooral zonnig. We hadden even buiten het centrum geparkeerd en daar zouden we de laatste cache zoeken en ook een restaurant. Tijdens het zoeken naar de cache liep er een meisje die ook wel leek te zoeken en net toen ik ging zitten op een randje, deed zij alsof ze telefoon kreeg en ging ook zitten. We hielden haar goed in de gaten, want we hadden natuurlijk geen behoefte aan muggles (mensen die niet geocachen). Zij hield ons echter ook in de gaten en lachte toen ze ons zag kijken. Ze kwam naar ons toe en vroeg of wij ook zochten. Dus toen maar samen verder gezocht. Zij kwam er elke dag langs vanaf haar werk, maar had de cache nog niet gevonden. Uiteindelijk vond Tanacha hem en natuurlijk heeft het meisje ook haar naam er op gezet. Volgens Reint kon ze nu weer rustig slapen ’s nachts en dat dacht zij ook wel. Een restaurant zoeken bleek moeilijker en op den duur besloten we onderweg wel iets te gaan eten. In Fuchsstad vonden we een gasthof met overheerlijk eten, wat waarschijnlijk ook slaperig maakte, want het is 23.00 uur en iedereen ligt al te slapen, behalve Reint en ik. Wij zitten hier lekker fris (na een douche op onze plakkerige lijven) het verslag te maken en op het internet te zetten. Nog één dag hier en dan verkassen we naar Tsjechië.