Bootje varen

Vanmorgen waren we mooi op tijd wakker, want om 5 uur begon Mozzi, het hondje van de buren, opgewekt te blaffen. Natuurlijk waren we niet echt blij, dus wat vloekend en grommend hebben we ons weer omgedraaid en zijn uiteindelijk weer in slaap gevallen. Om 7 uur vond Mozzi het tijd dat de rest van de camping ook wakker werd, dus barstte hij weer in blaffen uit. De hele afgelopen week hebben we de hond niet gehoord, maar vanaf gistermiddag is het helemaal mis. Tanacha denkt dat hij last heeft van de warmte. Om 8 uur zat Tanacha dus al met haar duffe hoofdje in de voortent, chagrijnig te wezen door dat mormel. Reint is er toen ook maar uit gegaan en heeft de buren (Hongaren die niks anders spreken) beloofd het hondje in de fik te steken als het zo door ging. Daarna suste de buurvrouw de lieve schat af en toe als hij weer blafte. Ach ja … zal ‘ie anders wel nooit doen! Al met al waren we om even voor 10 klaar om naar de haven te gaan, zo’n 5 minuten hiervandaan. We hebben een motorbootje gehuurd voor 2 uur. We konden geen gids meekrijgen, omdat de Engelssprekende gidsen allemaal al verhuurd waren. Dus dan maar zonder gids, hoe moeilijk kan het ook zijn. Reint was de eerste 5 minuten kapitein, daarna heeft Brandon het roer overgenomen en verklaarde direct dat dit toch echt de allerleukste dag was tot nu toe. We voeren door dichte rietkragen, tussen waterlelies door en zagen her en der wat vogels. Een nieuwe soort erbij doordat we een kwak zagen, dit is een soort mini-reiger. Tanacha zag opeens een ijsvogel voorbij flitsen en dus gaf ze een kreet, maar wij waren net te laat om hem te zien. Maar het geluk was met ons, want even verderop zag ik er een in een bosje zitten, die we allemaal heel even hebben gezien. De foto’s waren niet echt super doordat hij achter in een bosje zat en toen wegvloog, maar afijn.
De twee uurtjes waren eigenlijk om voordat we het door hadden, maar inmiddels was het iets na twaalven en kregen we toch ook wat trek en moest ik wel heel erg nodig naar het toilet. Dus we besloten eerst een ijsje te kopen en daarna boodschapjes te doen bij de Lidl, want we wilden barbecueën.
’s Middags zijn Tanacha en Brandon nog even heerlijk relaxed, voor de laatste keer, in het thermaalbad geweest. Het was trouwens beredruk in het zwembad door het prachtige weer. Ondertussen zat ik een boek te lezen (Astrid bedankt hiervoor, prachtig boek) en Reint is voor bij de receptie gaan internetten. We hebben namelijk besloten morgen te vertrekken naar Boedapest en hij wou de camping die we uitgezocht hadden even mailen of ze plek hadden (ja dus, bleek later). We hebben het hier prima naar onze zin gehad, maar we hebben eigenlijk de buurt wel gezien. Wat we toch wel vreemd vinden in dit land is dat je het wc-papier moet pakken voordat je de wc ingaat. Er hangt dus overal een megarol bij de wasbakken, maar binnen bij de wc niets. Daarnaast verkopen ze hier in supermarkten niet alleen de gewone boodschappen zoals bij ons, maar ook bananebomen! (bij de Penny en niet te duur hoor). Sigaretten kosten ook weinig, zodat ik elke keer maar tussen 5 en 10 pakjes insla om aan mijn nicotinebehoefte te voldoen. Je begrijpt dat de caravan inmiddels scheef hangt onder dit gewicht. Sowieso zijn verslavingen hier heerlijk goedkoop, een fles rosé bijvoorbeeld kost omgerekend maar 75 Eurocent. Daar krijg je bij ons nog geen fles Coca-Cola voor.
Het barbecueën begon al goed, want toen alles op tafel stond kwam Reint er achter dat het rooster ontbrak, die zou nog wel in Winschoten liggen bij m’n ouders. Dus maar een pan op de BBQ gezet en zo ging het ook prima. De worstjes, hamburgers en spiesjes waren zalig. Toen de BBQ afgekoeld was en Reint hem terugzette in de caravanbank, bleek het rooster er toch gewoon rechtop naast te staan. Nou ja…pannecuen is ook leuk!
Om kwart voor zes waren we weer klaar met alles en zijn we nog een keer naar de haven gegaan. We kregen het zelfde bootje als ’s ochtends en de baas wist onze naam ook nog. Nu zijn we de andere kant op gaan varen. Er waren veel vissers op het water, maar qua vogels was het rustig. Wel veel ralreigers en kwakken (ook een reigersoort) en overvliegende ooievaars. Brandon had Caroline beloofd een foto bij een waterval te maken, maar in een land zo plat als een pizza is dit nogal moeilijk, dus hebben we een foto van hem gemaakt voor op de boot. We volgen de belevenissen van Caroline en haar familie, die in Amerika zijn, op de voet. Hartstikke leuk om te lezen, want een deel van hun reis door o.a. Californië hebben Reint en ik natuurlijk 16 jaar geleden ook gedaan. In ons laatste half uurtje op de boot besloten we nog een keer naar de plek te gaan waar ik ’s morgens de ijsvogel had gezien. We zagen geen vogel, maar onze boot begon wel opeens met kuren, want hij sloeg opeens uit en nog eens en nog eens. Dus Reint de motor maar uit het water gesleurd, om te kijken of er troep aan zat. Er zat wel wat aan, dus dat heeft hij eraf gepulkt, maar weer … als hij iets meer gas gaf dan stationair dan sloeg ‘ie uit. We zagen ons al naar de haven zwemmen (een pokke-eind) of de hele nacht in het bootje dobberen. Spannend! Langzamerhand verdween de zon ook al achter de bomen. Maar het is toch gelukt…we zijn op de sloomste stand toch weer in de haven aangekomen een paar minuten voor acht. Om 20 uur ging de tent dicht, dus het was op het nippertje.
Morgenvroeg breken we op, we hoeven niet op een bepaalde tijd van de camping af te zijn, dus we doen rustig aan. We moeten ongeveer 150 kilometer terugrijden naar Boedapest. We ontmoetten vanmorgen een Duitse mevrouw die met een man uit Boedapest is getrouwd en volgens haar is de stad net zo mooi als Parijs, dus dat beloofd wat!