Safari / dierenpark

Vandaag zijn we dus naar het Pusztai Allatpark geweest. Om 11 uur vertrok de open landrover naar het park, zo’n 10 minuten rijden. Onderweg zagen we al wat oer-ossen en het typische poestalandschap. Toen we uit de landrover stapten, met nog zo’n 20 mensen (ja, het was een joekel!) ving iemand van het park ons op om vervolgens een niet te volgen verhaal op te hangen. Gelukkig kon ze het voor ons ook in het engels uitleggen. Na ons bleven er nog 3 mensen staan en die vroegen of het ook nog in het frans kon, maar nee…dat sprak ze niet. Jammer dan. We mochten ons vrij bewegen tot aan alle wildroosters, verder waren we vrij om alles te bekijken. Allereerst gingen wij naar de pelikanen, omdat de rest de ander kant op ging. Ze zaten op een eilandje (de pelikanen dan he?), maar verder zat er weinig beweging in. Daarna liepen we naar de ooievaars en zwanen. Vanuit de lucht kwam een ralreiger aanvliegen, die ook naar de vijver ging. Deze reiger had ik nog nooit in het wild gezien, dus dit vond ik natuurlijk het leukst (weer een soort voor op mijn lijstje). Toen konden we een uitkijktoren op om een mooi overzicht op dit gedeelte van het park te bewonderen. Jammer dat er bovenin een Italiaan met z’n vrouw (of zo) stond te bellen en waarschijnlijk al zijn belevenissen vertelde, want hij hield niet op met ratelen. Het uitzicht op de oer-ossen en paarden was mooi. Eenmaal weer beneden hebben we de wilde katten gezien, leken net gewone huiskatten met hele lieve koppies. De roofvogels in de hokken verderop hadden wat minder lieve snoetjes, maar toch altijd imposant die grote arenden en gieren. De wolven lagen echt languit in het gras te luieren, er zat nauwelijks beweging in, dus keken we maar naar kikkers in de gracht om het wolvenverblijf. Die hipten en zwommen dat het een lieve lust was. De volgende uitkijktoren stond aan de rand van het park. Het uitzicht over de poesta was supermooi, maar het weer was dan ook super. Een strakblauwe hemel met hier en daar een wolkje en ongeveer 27 graden. Warm zat om zo rond te lopen. Ondertussen cirkelden de roofvogels boven ons en hoorden we ze af en toe roepen. Nee...ze zagen ons niet als prooi, geloof ik tenminste. Langzaamaan liepen we weer terug naar de plek waar de landrover ons zou komen halen. We hebben de expositieruimte nog even bekeken. Er hingen enorme schedels met hoorns van koeien, precies het soort waar wij al jaren op loeren, maar we hebben ze toch maar laten hangen. Het valt zo op zo’n ding onder je topje.
Toen we terug waren bij het beginpunt, was daar nog een soort dierentuin met inheemse soorten. Er liep en vloog vanalles: hoenders, kippen, duiven en kalkoenen. Die laatste vond Tanacha vooral heel leuk (niet dus). Volgens haar zijn het enge beesten met gezwellen. Verder waren er ezels (zelfs blonde), schapen met gekrulde horens, geiten, enz. Brandon vond het blonde ezelbaby’tje wel leuk, maar z’n moeder iets te groot. Ook hier stond weer een prachtige uitkijktoren, zo mooi hebben we ze niet in Nederland volgens mij. Reint is er opgeklommen en zag nog een stel buffels in de modder baden. Wij zaten ondertussen in het ezel- en geitenhok. Het was een leuk stelletje bij elkaar: de babyezel trok mijn veter los, zodat ik bijna languit lag en een van de geiten nieste me helemaal onder. Ik had geitensnot van m’n pols tot aan m’n elleboog! Lekker smeuïg toch. Ik heb het maar aan een ander geit afgesmeerd, viezeriken.
Al met al was het een warm, maar heel leuk uitstapje.
Vanavond hebben we maar weer bij het restaurant van gisteren gegeten. Voor het eerst dat we ergens voor de tweede keer eten. We hebben allemaal een heerlijk sorbetje gehad na het eten. De sorbet heette Prinsessebeker, raar dat Reint die ook wou, want Tanacha en ik zijn toch de prinsesjes, maar efijn. Brandon had, heel verstandig, alvast een andere sorbet gekozen. Als je bedenkt dat een sorbet nauwelijks 2 Euro kost, zou je er bijna meer bestellen, maar … vol is vol!