Dag 4 – De zon schijnt weer en we doen vanalles

Toen we vanmorgen naar buiten keken, piepte de zon er af en toe door. Voordat ik me heb aangekleed, ben ik dus eerst maar een poosje in mijn ponnetje gaan zitten. Gelukkig brak ‘ie daarna echt door en konden we in t-shirts en korte broeken de stad in. We hebben wat boodschapjes gedaan (haakwol en een koffiezetapparaat). Ook zijn we bij de kleinste bibliotheek van de wereld geweest. Deze zit in een voormalige telefooncel en je kunt alle boeken meenemen, zolang je ze maar weer terugbrengt. In deze kleine boekenzaak was ook nog een cache verstopt en die vonden we al snel. Daarna hebben we een hapje gegeten op de camping en zijn met de auto naar een soort 1-Euro-winkel gegaan, maar deze werd net verbouwd en was dus gesloten, dan maar weer een paar caches opzoeken. Tijdens het zoeken naar caches vonden we een teek op Brandon’s buik. Tja, je zoekt het één en vindt wat anders. Gelukkig hadden we hem er zo uit. Later zijn we nog naar een schoenenzaak gereden en hebben de beide mannen een paar nieuwe schoenen gekocht. Brandon een paar mooie Amerikaanse-vlag-schoenen en Reint een stel wandel/bergschoenen. Voor iedereen die nu denkt: alleen de mannen hadden schoenen? Ja dus! Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zaterdag al een paar had gekocht. Reint zat vanmiddag met zijn telefoon te klooien, toen hij opeens een bericht kreeg. Er zijn mensen op de wereld die werkelijk alles voor een ander over hebben. Ik ben mijn kleine lens vergeten, maar nu is er iemand (of eigenlijk drie) die de lens wel even langs willen brengen. YES!!! Albert, Jolande en Sanne zouden dit jaar naar Tsjechië gaan en als het mooi weer zou zijn in ons laatste weekend, dan zouden wij bij hen langsgaan. Nu hebben ze besloten dat ze aanstaande vrijdag toch via Bad Kissingen rijden en tot zondag blijven en dan pas doorrijden. Jongens, heel erg bedankt. Je weet niet half hoe blij ik hiermee ben. Het wordt dus weer een vrolijke, drukke bende dit weekend als Tanacha ook nog met haar schoonfamilie aankomt. Vanavond hebben we weer gegeten bij de kebab-man, die al lachend naar ons toe kwam en beloofde dat het dit keer niet zou gaan regenen als wij daar zaten. Met een volle buik zijn we richting het station gegaan om de laatste cache van vandaag op te zoeken, een nano (een ieniemienie-kleine dus). Reint en Brandon hadden vorig jaar al een poosje gezocht, maar niks gevonden. Dus deden we een nieuwe poging en ik vond hem al gauw op een plek waar zij al gekeken hadden. Volgens Brandon speel ik vals, maar ja … dat roept ‘ie bij ieder spelletje waarmee hij verliest.