Dag 5 – Weg van de bezinning

Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen, vlak voor negen uur stonden we op en Brandon volgde zelfs pas een half uur daarna. Na het ontbijt zijn we naar de rozentuin in het park gelopen, omdat daar ieder jaar weer nieuwe en leuke kunst staat, maar helaas stond er nu niks. Ook weer eens wat anders. In de stad hebben we voor Brandon nog een nieuwe korte broek en shirt gekocht, want één van zijn oude korte broeken paste niet meer. Het weer was weer helemaal prima vandaag, dus was het geen straf om daar “voor niks” heen te lopen, het was zo’n 28 graden vandaag. Tegen half drie zijn we “de weg van de bezinning” gaan lopen. Dit is een route waar je langs objecten en bordjes komt, die wijzen/vragen naar je innerlijke zelf. Dit klinkt helemaal zweverig, maar de route is door het bos en erg leuk, maar het belangrijkste voor ons is dat er een aantal caches verstopt zijn. Bij de eerste cache moest je een aantal vragen beantwoorden over een kapel die langs de route staat. De vragen zijn natuurlijk in het Duits en voor ons niet altijd makkelijk. Als je de juiste antwoorden hebt, krijg je een coördinaat waar de cache ligt. Waarschijnlijk hadden we het niet helemaal goed, want we vonden hem niet. De tweede was wel snel gevonden, maar de derde was het leukst. Langs de rand van het bos hing een insectenhotel in een boom, waar ook ongeveer de cache moest liggen. We hebben goed in en om het insectenhotel gezocht, wel een half uur lang, maar niks hoor. Na een korte aanwijzing op de site van de cache, dachten we toch echt dat het het insectenhotel moest zijn, maar desondanks kamden we meters rondom het “hotel” ook maar uit. In de aanwijzing stond dat iemand de cache vond met behulp van zijn zaklantaarn, dus voor de tweede keer probeerden we dat nog eens uit en toen zag Brandon eindelijk iets. We hadden er al aan getrokken, geduwd en gedraaid, maar na een simpele handeling opende het hokje zich vanzelf en kwam de schat tevoorschijn. Geniale uitvinding! Nu was ik degene met een teek, maar gelukkig liep ‘ie nog op m’n arm en kon ik hem doden voordat ‘ie zich vastbeet in me. We hebben zo’n 4 uur over de route gedaan en zijn dwars door de grasvelden naar beneden gelopen, waar een winkelcentrum is. Het was snikheet en we waren moe en dorstig, dus we hebben eerst maar wat te drinken gekocht. Nog wat t-shirts gekocht voor een paar euro in de uitverkoop en daarna zijn we op weg gegaan naar de camping. Daar hebben we een uurtje geluierd in de schaduw en zon en toen we weer wat op krachten waren, zijn we naar de pizzeria gelopen. Gelukkig hadden we een vestje meegenomen, want na het zalige eten koelde het toch hard af (of zou dat zo voelen door onze ietwat rode huidjes?). Volgens de campingeigenaren komt het hete weer er aan, boven de 30 graden aan het eind van de week volgens de voorspelling. We maken onze borst(en) alvast maar nat, in figuurlijke zin dan.