Dag 10 – Trouwdag vieren in Wildpark Klaushof

Allereerst iedereen bedankt voor de beste wensen, want ja … we zijn vandaag 20 jaar getrouwd. We hebben dat “gevierd” in het wildpark Klaushof. De kids zijn met de auto heen gegaan en wij gingen lekker op de fiets, want het was vandaag prachtig weer en het is maar zo’n 6,5 km. fietsen. Het eerste stuk ging als een speer, want dat is vlak, maar het laatste stuk gaat licht, maar lang omhoog. Toen we aankwamen bij de Klaushof, zagen we Arnoud als een gek rondjes rennen, want er zat weer eens een wesp achter hem aan en daar is ‘ie panisch voor. Dat hij vandaag geen gel in zijn haar had, mocht de pret voor de wespen niet drukken, want ze achtervolgden hem tot wij compleet de slappe lach kregen. Eenmaal in het park kocht Arnoud een doosje maïs, maar ook de herten vertrouwde hij bijna niet. Hij was bang dat ze zouden bijten, maar deze herten weten echt wel wat ze doen, hoor. Er is best veel vernieuwd en veranderd in het park en dat is alleen maar goed. Ze geven in het weekend roofvogeldemonstraties en een aantal hokken zijn vernieuwd. Bij de wasbeertjes hebben we lang staan te kijken, ze zitten in een nieuw verblijf en ze waren heel actief. Dat was andere jaren wel anders, we zagen ze zelden bewegen. Het was erg rustig qua bezoekers, behalve één groep verstandelijk gehandicapten. Wij waren net aan het rusten op een bankje, toen zij er aan kwamen. Eén vrouwtje gilde van pret als een hert dichtbij kwam en later gaf ze ons allemaal een hand, alleen kriebelde ze dan in je handpalm en haar oogjes glommen van de lol. Eén jongen stelde zich aan ons voor als Tom en hij deed steeds een scooter na. Hij moest er zelf soms om lachen en maakte ons toen wijs dat hij 2 weken op vakantie ging naar McDonalds. Langzamerhand kwamen de hertjes weer dichter bij ons, in de hoop wat eten te scoren, maar helaas dat was op en Arnoud werd weer belaagd door een beest en schudde met zijn arm en vloog omhoog. Dat was voor het herten het sein om allemaal als een wilde weg te rennen, de slipsporen van hun hoeven stonden in het grint, hahaha. We hebben bij het lynxen-verblijf gewacht tot ze gevoerd werden. Dat was superleuk om te zien. Ze hebben een lier boven het verblijf hangen, waarbij ze het voer aan het haak hangen en naar de lynxen kunnen slepen. De verzorger daagde ze wat uit, door het voer dan weer naar voren en dan weer naar achteren te slingeren. De ene lynx deed echt moeite en sprong metershoog om het te pakken, maar de andere bleef net zo lang zitten tot het vlakbij werd gehangen en ze het makkelijker kon grijpen. Een goed excuus om je niet zo in te spannen was de hitte natuurlijk. Daarna werd de wilde kat nog gevoerd met kuikens, maar die was zo snel dat je het nauwelijks kon zien. We wilden uit eten gaan bij de Klaushof er tegenover, maar die bleek “ruhetag” te hebben op dinsdag en dus vroeg Tanacha of we konden BBQ’en en dat kon natuurlijk wel (moet je op je trouwdag ook nog zelf je eten maken, zucht). Zij reden dus naar de Netto voor de boodschappen, terwijl wij bergafwaarts sjeesden op de fiets – met bijna 60 km/h – en dus snel weer op de camping waren. Onder het eten zat Arnoud nog steeds naar wespen te meppen, terwijl wij krom lagen van de lach. Toen kwam bij hem het idee op dat hij dit nog heel lang en heel vaak (bij Albert en Jolande bv.) zou moeten aanhoren. Want die krijgen straks een bouvier en wij denken dat hij Arnoud daarvoor gaat waarschuwen, want die is nog veel groter (en dus angstaanjagender) dan een wespje. Reint zat vanavond duchtig aan de alcohol, want hij heeft wat slokken Radler van mij gehad en … het restje Lambrusco van Erik en Nelyne uit Italië. Dat wordt vast een laveloze nacht. Al met al hadden we een gezellige en lollige trouwdag.