Hongarije

Rond 7 uur word ik wakker van gemorrel naast me. Reint is dus al wakker en doet z’n horloge alvast om. Het pilsje van gisteren moet er bij mij ook nodig uit, dus in mijn ponnetje en gympies over de camping naar de wc. We frissen ons wat op, drinken een beker chocomelk en kletsen nog even met een buurman. Exact om 8 uur vertrekken we uit het prachtige Gallspach. Het is 18 graden en de zon schijnt al uitbundig. Volgens Reint was Wenen toch nog ruim 300 km., maar opeens zien we Stift Melk (een prachtig kasteel, dat vanuit Wenen prima bereikbaar is). Huh…zijn we hier al? Reint had zich verkeken, Wenen was 100 kilometer dichterbij dan we dachten. Dat is prima voor onze stemming, want zo schieten we opeens heerlijk op en de tweede dag reizen wordt toch altijd iets zwaarder dan de eerste dag. We zijn gewoon voor twaalf uur al op de grens met Hongarije. Het zonnetje is opeens weg, het motregent hier, maar de temperatuur blijft goed met zo’n 21 graden. Dit loopt later nog een klein beetje op. We halen een Hongaars e-vignet en wat florinten bij een Raststätte. De florinten (of fluppies zoals Greet de buurvrouw zegt) bekijken we even goed. De ene munt die ik nu heb (de rest is papiergeld) lijkt wel wat op onze 1-Euromunt. En dan maar weer verder Hongarije in. Na een aantal uren kunnen we eindelijk (denken we) de snelweg af, we komen in de buurt van Tiszafüred. Waar de snelweg ophoudt, houdt ook de beschaving op lijkt het wel. De gaten in de weg zijn niet te vermijden, dus al hotsend en klotsend en zigzaggend rijden we over de weg (er rijdt toch nauwelijks verkeer en wat er rijdt zigzagt ook). Zagen we vanaf de snelweg normale stroompalen, ook dat houdt hier op. De dorpen hebben hun eigen stroompalen en –draden die als een spinneweb boven de weg hangen en de huizen noemen onze (verwende) kinderen doodgewoon krotten. Je zal er maar wonen. Tegen 17 uur komen we dan toch aan in Tiszafüred, Reint kan ophouden met zuchten (hij was even bang dat we met een halve caravan zouden aankomen). Alles ligt zelfs nog redelijk op z’n plek in ons sleurhutje (officieel opa en oma’s natuurlijk), dus we zetten gauw de voortent en Tanacha’s tent op. We hebben een prima plekje, tussen twee heggetjes met het zwembad en de thermale baden achter ons. Gelukkig kunnen we op de camping eten in het restaurant. Reint bestelt iets van kip, waar zelfs zilveruitjes tussen drijven en ik heb schweinemedaillons met (iets teveel) tuinkruiden en de kinderen kiezen een vertrouwde schnitzel. Onze verwachting wat mayonaise betreft werd overtroffen, ze hadden het gewoon. Ach ja, er zijn hier al meer Nederlanders geweest. Er zit vanalles op de camping trouwens: Duitsers, Hongaren, mensen met het Down-syndroom en een paar Nederlanders (niet te veel gelukkig). Ook een paar honden, maar die lusten we rauw! We hebben een paar foldertjes bij de receptie kunnen scoren en dit ziet er op zich goed uit. We overwegen nu al een tripje met een motorboot over het meer, want bijzondere vogels zijn hier volop. Ik kan me er nu al op verheugen wat ik hier allemaal zou kunnen zien overvliegen. De Lidl en Penny-markt zitten tegenover de camping, dus morgen eerst maar eens even een paar boodschapjes halen. We hebben namelijk geen mud aardappelen bij ons, zoals sommige mensen. We doen morgen maar even lekker rustig aan.