Nationaal park Hortobagy

Het zonnetje scheen deze ochtend toen we wakker werden rond 8 uur. We hebben even lekker koffie gedronken en ontbeten en hebben toen wat eten en drinken ingepakt, want vandaag wilden we naar Hortobagy. We hadden geen idee wat we van dit nationale park moesten verwachten. Na ongeveer 20 km. zagen we aan de borden dat we al in het park reden. Het landschap doet nogal Nederlands aan, het is namelijk zo plat als een pannekoek. Toch zagen we direct al wat ooievaars en vooral veel roofvogels vliegen. Je hebt vrij veel uitkijktorens langs de kant van de weg, maar wat altijd typisch is in dit soort gevallen, daar zag je weinig vogels of iets anders. Als we wel wat zagen, dan maar net als de Hongaren, de auto in de berm gezet. Dan kan hier gewoon allemaal. We kwamen al snel in het plaatsje Hortobagy zelf, waar een soort van marktje was. Dus … Epica geparkeerd (je krijgt een bonnetje met kenteken en alles er op) en we konden de markt op. Het was vooral veel ambachtsspul, maar dat was wel prachtig spul! Ze verkochten bv. dierenvachten, schapewollen handschoenen, houten speelgoed, zwepen (die je enorm kunt laten knallen – als je het tenminste goed doet), schapewollen-inlegzooltjes en veel mutsen…schapewollen mutsen. Heerlijk zacht, ongelooflijk zacht! Inmiddels ben ik dus in het bezit van een prachtige witte schapewollen muts, met leer aan de buitenkant (en van die Peruaanse oorflapjes). Alvast voor mijn verjaardag, al is Tanacha 10 dagen voor mij jarig en die heeft nog niks. Elke keer als we weer bij de auto kwamen, gingen we allemaal eerst de muts aaien (de schapewollen natuurlijk), zo lekker zacht!
We zagen een toeristen-infocenter en besloten daar wat info te halen. Hier tegenover onze camping zit ook zo’n center, maar toen ik om info van de omgeving vroeg zei ze dat ze dat niet had. Er was alleen info over de rest van Hongarije, lekker handig dus. Maar in Hortobagy hadden ze wel wat folders en boekjes (zelfs een in het nederlands). Daarna zijn we naar het Pasztormuzeum geweest, dit is een museum over het verleden van de poesta-bewoners. Na 5 minuten hadden we het hele museum wel gezien. Er stonden wat poppen in klederdracht met een paar opgezette wolzwijnen en vooral veel informatie om te lezen (blijft moeilijk dat Hongaars).
Vanaf de markt hadden we al weer ooievaars zien vliegen en er waren ook twee nesten in de buurt, waar nog jongen in zaten. Toen we dichterbij kwamen zagen we een grote vliegkooi met roofvogels er in. Dus maar omgelopen naar de ingang en het bleek een vogelpark(je) en opvangcentrum voor gewonde vogels te zijn. Dit was voor mij natuurlijk te mooi om waar te zijn, maar het leek ons allemaal wel leuk, dus gingen we naar binnen. In het eerste verblijf, waar alleen een kniehoog hekje voor stond, zaten wat roofvogels op een stokje met een kettinkje om hun poot. Ideaal om te fotograferen, maar ook wel weer zielig als ze probeerden te vliegen en ze stortten neer. Voor de rest waren het vooral kooien met uilen, raven, roofvogels, duiven. Het mooiste was de grote vliegkooi, waar veel ooievaars, een paar roofvogeltjes, maar ook twee prachtige zee-arenden in zaten. Reint, Tanacha en ik probeerden onze lenzen door de gaas heen te drukken voor een duidelijke foto, maar toen stonden er opeens mensen in de kooi. Bleek dat je er gewoon door een deurtje in kon, er was een trap naar een platform, vanwaar je een mooi overzicht in de kooi had. Dat het hele platform ondergescheten was maakte niet uit, ik ben er even rustig voor gaan zitten. Toen een van de zee-arenden bij het gaas ging zitten, liep Tanacha direkt naar buiten om er recht voor te gaan zitten voor een leuke foto, maar daar had de arend geen zin in en hij hipte gauw weer terug naar het midden en bleef haar in de gaten houden toen ze terugliep. Wat een unieke kans voor ons, wanneer mag je nou in het hok van een zeearend? Brandon vermaakte zich ondertussen in het speeltuintje. Daar was een soort kabelbaantje. Je moest de schotel waar je op kunt zitten boven op een platform sleuren en dan roetsjen maar. Het leuke was dat ook hier een soort arend bovenaan hing, zodat een kind waarschijnlijk het idee krijgt dat ook hij kan vliegen. Aangezien wij allemaal nog kinderen zijn, hebben wij dit met z’n allen ook maar eens geprobeerd.
Midden op het terrein stond een groot gebouw, waar Reint even in ging kijken. Dit was het opvangcentrum voor zieke en gewonde vogels. Er zaten kerkuilen, torenvalkjes, ooievaars, maar ook een vale gier (al leek het meer een kale gier). Deze had een prachtig poesta-achtig beschilderd hok, met in het midden op de grond een dood biggetje (nou ja…een halve dan). Een van de mensen van het centrum ging er net naar binnen, toen wij daar stonden en knipte met een schaar een van de poten van het biggetje af en gaf deze aan de gier, maar hij bleek geen trek te hebben of het stuk was te groot. Dus later knipte hij de poot in drie stukken en legde deze naast hem neer, maar nee…hij at er niet van. Je kunt zo ongeveer wel raden hoe het rook in dit dierenverblijf…het leek wel een mortuarium. Maar al met al was het wel de moeite waard, vonden wij.
De rest van de middag hebben we door het nationale park gereden, op de gok een weggetje naar links of naar rechts genomen, want ook de borden met informatie zeggen ons weinig. We zagen ontzettend veel roofvogels vliegen, zilverreigers in het land staan en we zagen zelfs nog twee hertjes vlakbij de weg lopen. Een keer kwamen we bij een stoeterij terecht, waar we de stal met paarden even hebben bekeken. Ontzettend mooie beesten en een aantal had zelfs een veulen bij zich in de stal. Tegen 16 uur kwamen we bij een soort zoo/safaripark terecht. Omdat het al zo laat was hebben we besloten hier later nog eens heen te gaan, het zag er veelbelovend uit.
Het is de hele dag droog gebleven al zag het er af en toe dreigend uit, maar dit ziet er fantastisch uit op de foto’s denk ik. Ik had m’n afritsbroek aan en dus af en toe pijpen er af en later er weer aan.
Vanavond hebben we gegeten in een restaurant tegenover de camping. Omdat ik nog helemaal wild was van al het wild dat we vandaag zagen, heb ik maar hert besteld. De kinderen vonden het wel zielig, maar het smaakte voortreffelijk. Zelf hebben ze maar weer eens een Wienerschnitzel besteld en Reint had een kippeborst. Nee… hijzelf heeft geen kippeborst, hij had er een op zijn bord, met kaas en geroosterd Eisbein.
Morgen weer een dag…!