Weinig foto’s, wel veel film

Gisteravond hebben we even overlegd wat we hier nog te doen hadden (niet veel meer) en wat we dan eigenlijk moesten gaan doen, want hoe dichter we naar huis gaan hoe slechter het weer lijkt te worden. En zin in slecht weer … dat hebben we niet. Dit is nou ook niet echt een camping waar je gezellig een paar dagen niks gaat doen, want er is gewoon niks. Het is een echte stadscamping zonder dingen als een zwembad of zoiets. Aangezien Albert en Jolande al eens eerder gezegd hadden dat we in Tsjechië langs konden komen, als zij er waren, hebben we eens naar het weer daar gekeken en dat lijkt best goed voor de komende dagen. Dus Reint is vanmorgen naar de receptie gegaan om te betalen en we hebben de voortent afgebroken. Het zou vandaag een stuk slechter zijn qua weer, maar dat viel weer eens 100% mee. Vanmorgen waren er een paar lichte buitjes, vanmiddag brak de zon door en werd het op den duur nog 33 graden. De voortent is dus droog ingepakt en Tanacha’s tentje ook.
We hebben even wat boodschapjes gedaan voor onderweg en de komende dagen en zijn na 16.00 uur de stad ingegaan om wat te eten. We hadden allemaal wel zin in Italiaans en hebben dus de tram genomen naar de binnenstad. Een Italiaans restaurant was snel gevonden, maar er was wel iets raars in het tentje. Er liep namelijk een fotograaf met supergrote filmcamera en statief rond en die filmde her en der wat aan de tafeltjes. Wij zaten al te fantaseren dat dit de Oostenrijkse GTST was of zoiets en dat wij niet eens betaald kregen als figuranten. Op den duur gingen ze ook buiten filmen op het terras (wij zaten binnen) en we vroegen ons toch echt af wat er aan de hand was. In het restaurant was namelijk ook een souvenirshop en ook daar gingen ze later filmen en nog eens een keer in het restaurant zelf. Ze kwamen steeds dichter bij ons en wij hadden toch echt het idee dat er echte gasten gefilmd werden en geen acteurs. Opeens kwam de ober naar ons toe en vroeg of “de jongens” ons even mochten filmen tijdens het pizza eten. Reint vroeg er 100 Euro voor, maar dat ging niet door, al moest de ober er wel om lachen. Nou eten wij de pizzapunten altijd met de hand, maar ik vroeg de kinderen in dit geval toch maar gewoon vork en mes ter hand te nemen, staat iets netter. Je weet maar nooit waar het voor is en waar ter wereld dit allemaal wordt uitgezonden (Hollywood bijvoorbeeld). Na een paar seconden waren de filmman en de eigenaar (denken we) al weer ergens anders, pffff, wat een opluchting, we konden weer normaal (met onze handen) eten. Het was de beste pizza sinds tijden, echt Italiaans! Toen we net even lekker zaten uit te buiken, kwam de ober er aan om de borden weg te halen en vroeg tussen neus en lippen door of hij ons een dessert van het huis kon aanbieden, als we dit maar lieten filmen. Natürlicht, kein problem. Reint en Brandon kregen een Sachtertorte (op onze laatste avond in Wenen, wat een geluk) en Tanacha en ik een soort kaascakeje met vanillesaus. Om je vingers bij af te likken en we waanden ons heuse filmsterren! Toen Reint vroeg waarom dit alles werd gefilmd, wees de eigenaar naar de enorme plasmaschermen die in de zaak hingen en zei dat het een filmpje werd om in de zaak te draaien, een promo-tje dus. Wat een domper, maar efijn … wij hadden wel mooi een gratis superdeluxe toetje van de zaak!!! Zie foto’s.
Tegen kwart voor acht waren we weer terug bij ons kale caravannetje, ziet er best triest uit zo zonder voortent, maar we willen morgen op tijd weg. Het is nu half negen ’s avonds en nog steeds 22 graden. Ik zit als een diva voor de kale sleurhut op onze mega-laptop ons verslag te typen en heb het gevoel dat iedereen me ziet zitten. Het is behoorlijk druk voor ons plekje, want de afwasbakken, wc’s, speeltuin en vuilcontainers staan naast en tegenover ons. Morgen gaan we naar Stachy!!!