Dag 8 – Wachten op onze gasten

Vandaag doen we weer lekker rustig aan en wachten af welke gasten als eerste aankomen. Tanacha zou bellen als ze zouden vertrekken rond 7 uur, maar als wij wakker worden hebben we nog niets gehoord en is het al rond 9 uur. Even later belt ze dat ze een uur later zijn vertrokken, omdat ze ’s nachts noodweer hebben gehad en geen oog hebben dicht gedaan. Hun tent lekte weer door en dus hebben ze een tijd in de caravan gezeten, terwijl het vreselijk onweerde. In de loop van de dag SMS’t ze hoeveel kilometer ze nog moeten en wij schatten al in dat het niet vroeg gaat worden. Reint probeert ’s ochtends Jolande nog te whatsappen, maar ook daar horen we niets van. We hopen maar dat ze eerder zijn vertrokken dan half één en dat ze ongeveer gelijk aankomen met onze dochter en de Kalk-jes, zodat we gezamenlijk kunnen eten bij Körner. Aan het eind van de middag stuurt Jolande een SMS dat ze nog 3 stoplichten moeten en er dan zijn. Even later komen ze inderdaad aan en Sanne “verklapt” dat ze een kadootje voor mij hebben. Ik raad het direct: mijn kleine fotolens, waar ik ’s avonds al lekker gebruik van maak. Eindelijk hoef ik niet meer een kilometer verderop te staan als ik een foto van het hele gezelschap wil maken. Tanacha en haar schoonfamilie kwamen rond half 8 aan en hebben er een lange rit opzitten met veel opbrekingen langs de weg en files. Na even huilen, begroeten en bijkletsen vermoeden we dat we te laat zijn voor Körner, want de keuken gaat daar rond 8 uur dicht. Als we Joachim vragen om te bellen of we nog terecht kunnen, horen we dat dat kan maar alleen als we direct vertrekken. Een kwartiertje later zitten we met ons elven buiten aan tafel en genieten we van het heerlijke eten. Natuurlijk komen we laat terug op de camping en moeten de auto’s voor laten staan, maar dat is geen probleem. Iedereen is lam van het reizen en vol van het eten, dus tegen 12 uur gaan we allemaal naar bed. Heerlijk ons meisje is terug!