Dag 5 – Rustige dag, actieve avond

Vandaag hebben we de hele dag lekker niks gedaan, behalve wat lezen, handwerken en gamen. Het was voor één uur al 42,5 graad in de zon, dus wij zaten … in de schaduw. Echte Nederlanders dus. Ons veldje stroomde al vroeg vol, de mensen vonden het zeker ook te warm om te rijden. Gelukkig werd het aan het eind van de middag wat bewolkter en de temperatuur zakte direct naar maar 33 graden. We wilden bij de Wittelsbacher Turm eten. Dat is maar 5 km. vanaf de camping, maar op de fiets toch een ritje van bijna 3 kwartier. We reden bijna constant door het bos, dat was zalig, maar al die heuvels! Pffff…wat doe je jezelf soms aan. We hebben vaak gerust onderweg en kwamen ook door een pikdonkere tunnel waar het heerlijk koel was. Omdat we de weg niet precies meer wisten, vroegen we een vrouw in de tunnel en we moesten terug. Geen straf daar in de koelte, maar ja … je bent er ook zo weer uit. We kwamen halfdood en oververhit aan bij de Turm en bij de aanblik van het zonnige terras met uitzicht op Bad Kissingen, besloten we toch maar binnen te gaan zitten, waar het heerlijk koel was. Schoenen en sokken uit en uithijgen met twee halve liters spezi en een klein pilsje (want ja, we moeten ook nog terug). Wat we toch ook voorbij hebben zien komen aan dikke Duitsers, tjeeeemig! Al onze familie, kennissen en vrienden die ooit klagen dat ze (iets) te dik zijn … je bent nooit zo dik als de meeste Duitsers. Na het eten – een schnitzel en twee halve kippen met patat – mochten we nu eindelijk bergafwaarts. Alsof dat zo makkelijk is. Elke paar honderd meter moesten we stoppen omdat onze velgjes behoorlijk oververhit waren door het vele remmen. Even buiten Arnshausen zijn we gestopt voor een cache die 8 meter hoog in een boom zou hangen. Na even zoeken, bleek het stomme ding gewoon in het gras te liggen (met een afgebroken tak ernaast). Dat was even makkelijk. Reint besloot toch dat het ding maar weer boven in de boom moest en hielp Brandon daarom een handje om er in te klimmen. Tja, waarom zou je het zelf doen, als je een kind hebt : ). Intussen jaagde een maaiende boer een vos onze kant op, maar tussen het gedroogde koolzaad was ‘ie ook zo weer verdwenen. Tegen half negen waren we terug en hebben nog even buiten zitten afkoelen, maar dat ging zo rap dat we maar binnen gingen zitten. Het was nog “maar” 24 graden en dat is koud na zo’n warme dag. Tot onze verbazing zat er een veldmuisje in onze voortent. Het beest schrok zit rot van ons en rende als een gek tussen de afwasbak en de lege flessen door, totdat het een gaatje onder het tentzeil zag en het uit het zicht verdween.