Dag 6 – Een dagje (bijna) niks doen

Vandaag doen we niet veel bijzonders. Het is weer een warme dag en ’s ochtends gaan Brandon en ik het park even in om te vissen. Dit betekent dat Brandon vist en ik eventueel de vissen er af moet halen waarvan de haak ongeveer de hele vis doorboort heeft. Dit gebeurde namelijk een vorige keer. Deze keer had Brandon minder geluk, want het enige wat ‘ie aan de haak kon slaan waren twee baby-eendjes. De vissen knabbelden wel af en toe het brood er af, maar ze beten niet goed. De moedereend met haar jongen zagen elke keer weer een stuk brood in het water landen en vlogen er op af, zodat Brandon de hengel weer een zwiep moest geven. Na een half uur eendjes weglokken, probeerden we het een eindje verderop – de bocht om. Eenden blijken toch best wel slim, want na een paar minuten kwamen ze met hun drietjes weer aanzwemmen. Toen zijn wij er maar mee gestopt. ’s Middags gingen de mannen met hun telefoons, GPS en andere apparaten spelen en ben ik op de mountainbike gestapt en naar het Kaskadendal gefietst om te vogelen. Het was bloedverziekend heet in de zon, maar ook in het bos. Ik liep met de fiets omhoog en zweette als een otter, maar … geen vogel te zien. Veel te heet om zich te laten zien of horen, denk ik. Via een omweg – langs de Saale – ben ik teruggefietst en zag onderweg nog wel een bisamrat die zich tegoed deed aan het gras. Hij was niet echt schuw en ik kon hem dus mooi fotograferen. ’s Avonds zijn we naar een “spookhuis” gelopen, waar een cache ligt. Deze was mooi verstopt in een kluis. De code was “verstopt” in het bos op een kruis, waar ik toevallig even stond uit te rusten tijdens de steile klim. Gelukkig had ik het opschrift gelezen (en ook onthouden), dus was de kluis makkelijk te kraken. Daarna zijn we naar het kebabhuis gegaan en hebben daar weer heerlijk gegeten.